Itxi egidazue...
Aurraitz
Itxi egidazue
neuk gura dodazan izakiak maite izaten.
Ez dot bizi gura gizabidearen jopu;
ez eta,
gizonak egindako legeai lotuta be.
Basoan jaio ta azia naz,
eta,
paparra zabalik eta biotza zabalago,
besutsik,
eta bekokia garbi, gora begiratzeko,
bizi gura dot,
arimea zauritzen dabeen zaratetatik urrun.
Maite dot txilibitu ta arrabiten ots-eztia;
baiņa ez, gero,
tximist-kitarren burdiņa-zarata durunditsua;
eta gitxiago,
kantari uleluzeen kera ta zirkin emekoiak
suntsi beitez, gure artetik, emekeriok!
Ezeuki ta bideztiekaz dabil
nire maitetasuna, ta ez,
arran nabarmenaz iduna esturik,
guzur eta iruzur,
makalen odol ta izerdiz gizendurik,
iņoren lepotik bizi direanakaz.
Itxi egidazue, ba,
zakatz-ateratzailleen legeetatik landa,
neure erara, bizi izaten.
Basokoa naz,
eta abere ta egaztiak enabe
iņoz bere atzipetu,
guzurtau ez gaitzetsi.