Zortzikoak

Shelley

euskaratzailea: Igotz

                                                 When the lamp is shatter'd...

 Kruselua puskatuz gero,

 argia illik datza sutsean;

 ostarku-ospea da itzaltzen,

 odeia zabal danean;

 doiñu gozoak eztira oroi,

 lauta zatitu ostean;

 laster aanzten maite-solasak,

 ezpanak itz egitean.

 Dizdiz-erraiñu ta musika

 kruseluz ta lautaz aitzen;

 biotz-anotsak ez, arnas ixil

 ba'da, kantarik biurtzen;

 gela zuzituz aizeak lez,

 lelo itsak bai, ez abesik,

 din-dan itxas-mutil illari

 ala ta ugin illetarik.

 Biotzak naastu diranean,

 len-suak abi eiña izten;

 len bere ebana jasateko,

 aula dauska begiz joten.

 O, Maite, emengo gauzaen

 aula negar oi dozuna!,

 kuma, suete ta zuputzat

 zelan zuk autu aulena?

 Aren irrikak zaitu igiko

 zaia lez        goian ekaitzak;

 euzkiak lez zeru baltzetik,

 muzin adimen argiak.

 Irolgo yatzuz abi-agak,

 t'osto-jausi ipar eltzean,

 arrano-suetek uts zaitu

 itxiko irrien mendean.