Ama seme bidean

Urruzola, Estanis

 Uzturre-ko gallurra goran dakust

 Beragan egoteko gogo-mintzur!

 Arkaitz zorrotza!

 Zelaien lotsa

 estaltzeko, beso zabalik goruntz

 dager gurutzarekin egon nai dut!

 Aldatz lanzaren minberaz, biotza

 zartaka segidan. Nekearen otsa

 atseden deika.

 Muñoak jantzita

 ederrez, orain, egazti arrotza.

 Ba-du gogoak zenbait bearra!

 Basamortuko bukaeziñezko ondarra

 kixkal, beroan

 makal dijoan

 bidaztiak, biguntzeko bide lakarra

 nai duan landa, urez barra-barra...

 Izazkungo Ama! Iturri gordiña!

 Nekea uxa, sendatu biotz-miña!

 Maitagarria!

 Ase egarria

 errai kixkalduak nai duan adiña!

 Semearenganatu baldin ba-naiz diña.

 Orain, zugan naiz Gurutze laztana.

 Zure alboan ,garbiro dan-dana...

 zeru goria

 t'amiltokia.

 Miña dut maizago ez izana,

 Gurutze donea! Gaur, ba-dur zer esana...

 Uzturre-ko Gurutz! Emen erni zaudez!

 Oroituz gizonari orain euundaka urtez

 Golgota batean

 lapurren artean

 Gure Gaizkatzaillea josi zutela iltzez!

 Doakabeak gizonak, ezkerrik ez!

 Arantzaz josia, saiets zulatua,

 beazun da ospiñez, itzez zigortua...:

 «Aita, barkatu!

 Nereak egin du!»

 Esan maitekor, ezti, dizdiratsua!

 Errukarria iñor aztuta ba-dua...!

 Neretzat Golgota ere ba-dator ludian,

 garbiro dakustela odeien artian

 eriotz makurra,

 utzi bearra lurra,

 ai! arkitu al ba-neza, bidez erdian

 Ama laguntzeko Semeruntz bidean...»