Nere sorterriari jarriak

Salaberri, Sebastian

 Errenderi ta Oiartzun

 erri sonatuak,

 Jaungoikoak guretzat

 aukeratuak;

 Xenpelar ta ni gera

 oietan sortuak,

 Esteban donearen

 eleizan sartuak;

 or sakramentuak

 ditugu artuak,

 gera garbituak,

 ur bedeinkatuak,

 biok ponte batean

 bataiatuak.

 Biotzeko Oiartzun,

 zu nere sorterri,

 ikusia amaika

 komeri gorri;

 maite zaitun seme bat

 ara gaur etorri

 eskerrak ematera

 lenengo zedorri;

 ta orain pozgarri,

 naiz almenez urri,

 zenbait bertso berri

 nai nituzke jarri,

 izan ditezen zure

 oroimengarri.

 Donostitik irten da

 jo det Oiartzuna,

 bete asmoz daukaten

 eginkizuna:

 bertsotan zabaltzea

 zure nortasuna

 ta berdiñik ez duen

 aberastasuna.

 Zer gizatasuna

 ageri zaizuna:

 biotz-maitasuna

 ta leialtasuna,

 seme argi ugari

 eman dezuna.

 Abizen ospetsurik

 Oiartzunek badu:

 Ugarte, Lekuona

 ta Mendiburu,

 Sarasti ta Isasa

 eta Aranburu;

 oiekin beste zenbait

 ere or dauzkagu;

 guztiok erregu

 egiten diegu;

 ain maite ditugu

 ta ezin aztu gu;

 danen ixpillu Lartaun

 jarriko degu.

 Eleiz parrokia da

 maitale ageri,

 San Esteban duela

 bere zaindari;

 or izan dira zenbait

 apaiz sermolari,

 meza eskeintzen Jainko

 aldarekoari;

 koruan kantari

 zeruko Aitari

 otoitzean ari

 emateko guri

 guztiok nai genduken

 zorion ori.

 Aiuntamentu ortan

 goiz edo berandu

 okerrik aundienak

 dira zuzendu;

 agintari jaun danak

 alkarri lagundu,

 erabakia ongi

 artu ta agindu:

 beartsuak zaindu,

 jantzi ta mantendu,

 erria txukundu,

 bideak konpondu;

 orain artean ori

 zintzo egin du.

 Baserri zuri eder

 txukun ta garbiak,

 euskeraren seaskak

 edo kabiak,

 aberastasunean

 berdiñik gabiak;

 oietatik esneak,

 arrautz, aragiak,

 bai, txekor, idiak,

 txerri ta ardiak;

 oiekin jendiak

 dirutza aundiak;

 danak merezi ditu

 nekazariak.

 Jauregi urtetsuak

 dirade zureak,

 baña edertasunez

 paregabeak;

 apaingarri dauzkate

 arri sillareak,

 oietan marrazkiak

 gizon ta abereak;

 gauza dotoreak,

 ezin da obeak;

 etziran pobreak

 len oten jabeak;

 geienak ziran markes

 edo kondeak.

 Zure ballarak ere

 ditugu goguan:

 Altzibar, Ugaldetxo

 ta Arraguan,

 sagardo ederrikan

 edaten genduan,

 kaxuelatik janez

 kupela orduan;

 gu giñan lekuan

 aukera zeguan,

 ta geuren orduan,

 ez ain beranduan,

 bertsoak kantatuaz

 etxera juan.

 Bear dezun aukera

 badezu egurrez,

 mendiak estalirik

 zuaitz adarrez:

 piñu, aritz ta gaztain,

 pago ta lizarrez,

 ta etxe inguruak

 sagasti ederrez,

 aran da intxaurrez,

 piko ta udarez,

 osaturik errez

 garo ta belarrez;

 badirudi jantzirik

 zaudela urrez.

 Badakizu gerraren

 berri antziñatik:

 zirikatzen ziñuzten

 Frantzi aldetik,

 pakean lo zeundena

 esnatzeagatik,

 edo griña gaiztoko

 gorrotoagatik;

 etsaiak nun-naitik,

 ezin bota ortik;

 goitik edo betik

 tiroka gogotik;

 baña, Oiartzun trebe,

 zu beti zutik.

 Gerra pixtera nigan

 baletor gizonik,

 ez nioke emango

 nere baimenik;

 ez digu aizkenengo

 orrek egin onik,

 millaka kristauk beren

 biziak emanik;

 ez da euskaldunik

 eta erdeldunik

 esan lezakenik

 ori ona danik;

 pake zoriontsu bat

 opa dizut nik!