Aitor
Otz, Ima
Zuhaitz haundi baten ondoan,
basoaren erdian,
gizon haundi bat dago.
Gizon horren ahoan,
ixiltasunaren erdian,
abesti bat dago.
Bere semeen
heriotzagatik
abesten ari da.
Bere begien
argiagatik
jaun egin da.
Bere ama,
lurra du;
bere etxea,
basoa du;
bere jana,
hibaian du;
bere emaztea,
mun du?
mun du?
Tximist batek
hil du.
Hain gazte,
hain eder.
Gizon batek
galdu du
bere emazte
... Eder.
Aitorren hitz ederrak
oraindik dira gureak.
|