Edurrari begira...
Manterola, G.
Edurra begientzako
bai'dala zoragarri?...
Yaunaren adizkide dan
gogoaren irudi;
baña urtuten danean,
lokatz zikin biurtuz,
pekatuz zikin diranak
gomutara yatorkuz.
«Onena txartzen danean,
txarren biurtu oi da».
Auxe da gizaldi-zear
yakitun-esakuna.
Edurren izpi dizdizak
bai dirala zuriak!...
ondo yan ta yantzientzat
ikuskai pozkarriak!,
baña gosati, txiroai
edurrari begira,
samin baltzezko izpiak
datorkoz biotzera.
«Edurra bai dala polit!...
ain otz-otza ezpalitz!
iñotson bein Edurne'txok
amatxori poz-pozik.
«Ene maite! -diño amak,
emen ez da poz utsik,
otza kentzen ba'dautsazu
ez daukazu edurrik.»
Olantxe bizitz onetan
poza ta naigabea,
alkartuta ibiltea
da bizitza-legea.
Mendi ta zelayak zuri!
ikuskizun ederra!
aldatuak dirudigu
ames-bizitokira.
Or dator baña eguzki
bere azkon sutsuaz,
edur-dana negar-malko
beingoan biurtuaz.
Auxe da bizitzan sarri
gertatu oi yakuna,
poztasunaren ostean
negar, samin, ituna.
Edurrak arpegi dauz
aurrea ta ostea,
ederra dau bata; baña
ondo baltza bestea.
Ez larregi liluratu,
bere zuritasunez,
yokatu gura ba'dozu
beti giza-zentzunez.
|