Atso gezurti bati

Txirrita

 Txirrita ill dala kontatu omendu

 Errenteriyan atsuak,

 susto galanta hartuko zuen

 siñare ta gurasuak:

 ayek negarra nere koñata

 eta illoba gaxuak;

 bizi naizela jakiñ dezaten

 jartzera nua bertsuak.

 Izeba zar bat bada Panplonan

 gure etxian aziya,

 aretxek emanda artua naiz ni

 Batayuaren graziya;

 argana ere allegatu da

 ill naizela notiziya,

 ta gaxu ura an omendabill

 guziya lutoz jantziya.

 Panplonan dedan izeba xarra

 zenbatxu maite dedan nik

 iñola ez derizkiyot

 juzgatuko nukianik;

 mandatari bat bialdu nuen

 abisatzera emendik,

 lutu tristiak bota ditzala

 bizi naizela oraindik.

 Zeruban dauden santu ta santak

 daude triste ta seriyo

 len esan dedan gezurretako

 atsua dala meriyo,

 baldin Jainkuak salbaziyorik

 orri ematen badiyo,

 umildade ta errezatziak

 askorik eztu baliyo.

 Atso gaixtuak azkar egin du

 bi alabaren tratua

 beste bat laixter salduko luke

 baleuka zeñek artua,

 inozentiak galtzen dabillen

 gaixto desordenatua,

 modu orretan segitzen badu

 laister da kondenatua.

 Bat itxua zan mixerablia,

 salduzuna enbizi

 kuarto batian preso jarrita

 atia ziyoten itxi:

 ezer etzuen ikusten eta

 nora joango zan igesi?

 ­ai zer gustua emanziyoten

 Luzifer eta Judasi!