Abenduaren ogei ta bata

Txirrita

 Abenduaren ogei ta bata

 Santo Tomasen eguna,

 Donostiyako ziudadian

 jai zelebratzen deguna

 pobre ta aberats jende askori

 maiz akordatzen zaiguna,

 Azpeitiyan du beste santu bat

 bere antzeko laguna.

 Egun orretan pentsatzen bada

 Donostiyara joatia,

 kuidado gabe etorri lasai

 zabalik dago atia;

 goizian plaza ikusiko da

 gauza ederrez betia,

 palta duena serbitutzeko

 ba dago borondatia

 Eskonberriyak etorri onuntz

 gure aiskire prestubak

 zuek etxian noiz, ikusiko

 aurrak an daude poztuak.

 -Ama, guretzat zer ekarri du?

 luzaturikan eskuak,

 -Ara, aizezko pelotak eta

 karamelozko txistuak.

 Bestiak diyo: -etorri onuntz,

 guk ba ditugu ontziyak,

 marmitak eta txokolaterak,

 kafetara eta paziyak,

 dozena terdi poto zurezko

 aita zanak utziyak,

 zazpigarrena eraman dute

 salduko dira guziyak.

 Atoz onera, Juan Inaziyo,

 zertako zuaz igesi?

 Nik badakit zu bizi zerala

 etxe oneko nagusi,

 sega ederrak ogeina pezta

 nai ba dituzu erosi

 aiba, bost duro bi arrirekin

 onen onena berezi.

 Len iru duro kastatu ditut

 ta orainguak bost dira,

 berrogei pezta kosta zait

 aurten Santo Tomas ikustia,

 neri dirua gustatutzen zait

 gauzaren truka uztia,

 egindan konpras kontentu nua

 ikusi arte, gaztia.