Betiko leloa

Iraola, Rufino

 Orain ere ditugu

 ordena zorrotzak,

 kenduko dizkigute

 bizkarreko hotzak,

 inpostu gehiago

 hala dira hotsak,

 lehenaz gain zimurtu

 behar gure poltsak.

 Emandako guzia

 dutela tragatzen,

 tranpa egin da berriz

 erraz da trabatzen;

 inolako moduan

 ez gara sabaltzen,

 langileak ez al du

 bi aldiz pagatzen?

 Honen gako guzia

 badakit non datzan,

 guregandik jateko

 duten esperantzan

 bien bitartean geu

 beldur da zalantzan;

 hemengo justiziak

 nora garamatzan!!!

 Soldata jetxi eta

 zerga denak jaso,

 hori sistima txarra

 juzkatzen dut oso;

 aurretik ongi mintza,

 atzetik eraso;

 hau,da libre gaudela

 altxatzea preso!.

 Kolpe hutsik ez dauka

 horien ahoak,

 beti, komeni zaien

 makau ta tragoak;

 opotik harrapatzen

 gaitu ordagoak;

 behartsuak geroz ta

 behartsuagoak.

 Gu diruz urri baina

 osatuak lanez;

 Hazienda bai ongi

 guregandik janez;

 hark hauxe egiten du

 kalkula dedanez

 daukanari kendu ta

 gabeei eman ez.

 Izurratzen gaituzte

 mila aldetatik,

 goitik, behetik eta

 aldamenetatik,

 guk ezin ihes egin

 tranpa danetatik,

 bat nola ez atera

 bere onetatik!.

 Hilabete ministro

 ta erretirua,

 gainera nolakoa

 daukaten tirua,!

 ta kontutik jateko

 dagoen pilua,

 hola nola ez bada

 beharko dirua.

 Ofensiba gogor hau

 langileen kontra

 indartzen ari data

 burgesiak bota,

 guk zer pentsako dugun

 ez zaio inporta,

 dirua bakarrikan

 oroitzen zaio-ta.

 Holaxe gabiltz ezin

 gizenduz txerririk,

 eta gaitzari ezin

 bilatu gerririk,

 aurten nola erosi

 albarka berririk,?

 berak jan da ez bait da

 altxatzen herririk.