Lehenagoko adixkidea

Laka, Jean Luis

 1

 Arras ustegabean joan den egunean,

 aspaldiko lagun bat jin zerautanean,

 lehenik senditu dut poz bihotz barnean,

 gero aldiz beltzuri, gure aintzinean

 bere haurrer erderaz mintzatu denean.

 2

 Ene bixtan hartzeko frantsesez horrela

 uste dut harek nitaz guti dakiela;

 haur gaixoer erderaz ari zitzaiela,

 jakinez ni sofritzen egonen nintzela,

 iduri zait euskaraz mintzatuko zela.

 3

 Ene mutil lagunak euskaraz bakarrik

 zeren dakien eta guti erderarik,

 emaztea halaber nik dakidalarik;

 ez erabiltzekotan gure hizkuntzarik,

 kunplimendu urrisko dukete nitarik.

 4

 Adixkide baginen, zerbaitetako zen:

 haurrean kantuari ginelakotz lotzen;

 kantatu ukan dugu hanbat aldiz ozen,

 euskaldunen bihotzak gintuen berotzen,

 nolaz demontre da gaur hoin apal erortzen

 5

 Lagun haren gaizkia gaur dut ezagutzen;

 euskaraz mintzatzeko orduan mututzen;

 adixkidetasunak ahal balu laguntzen

 Euskadiko famili zonbait euskalduntzen!

 Frantsimentkeri horrek baigaitu iluntzen.

 6

 Euskara baztertzaile, ahalge gabea,

 zutaz aski ohartzen ote da jendea?

 agian aldatuko zait adixkidea!

 zer egin behar dugun da nere galdea

 erdalduntzen bazauku gur iparraldea.

 7

 Haurraren dretxoetan da sakratuena

 arbasoen mintzaira, eta ez bertzena;

 beraz eginbidea da bakotxarena,

 hanbat gaxto egi hau entzun ez duena,

 tontoagoa baita beharri motz dena.

 8

 Euskaldun adixkideez beti gira gose

 nahiz gohainditurik gertatu oraintxe;

 gaur ere norat haize eta harat aise,

 oihukatu dezagun goraki berriz'e

 Euskal Herri maitea ez dela Parise.