|
Balentin Enbeita
Abel (Enbeita?)
Maiatzak ogei egun,
lorak ameslari.
Urretxindorra bere
kabian kantari:
jaio baria dagon
Txindor umiari,
bertsoz itto arazi
nahiez malkoari.
Txindor barria, barriz,
Aman besoetan,
negar ta irri-barre
erdi bertoetan.
Amaren poza gaiņez
begi gozoetan;
txoriak kendu eziņik
etxe auzoetan.
Mila bederatzireun
ta seigarrenean,
Atxeli mendiaren
bular barrenean,
Urretxindor kabiko
txoko ederrenean;
Txindorrak ames dagi
lo xamurrenean.
Baņa txindorra doa
azi ta lumatzen,
bertsoz Euskal-herria
nunnahitik edertzen.
Kabi barri bat, barta,
sortu dau Ormetzen
maitasun katetikan
kimuak agertzen.
Irurogei ta amar
urte dira ordutik,
eguna ere juan zan
ia akordutik.
Zenbat poz, zenbat neke
kantatuz mundutik
Lumak jausten ioakoz
tantaka burutik.
Berriz Maiatzak ogei
Txindorran eguna.
Nork entzun leiken bere
abesti biguna?
Bere ohera doa
iheska illuna,
ta kiņu eguziak
opara zoruna.
Naizta gorputza astun;
lasterketan lotsa,
Oraindik abeslari
ta gazte biotza.
Herriak entzun daian
egi zur, zorrotza
Txindorra, ez ixildu
oraindik ahotsa.
Ormetzeko kabian
goizaro-goizaro,
bertso sakon, biguna
abestuz gozaro,
danari egun ona
dautzie oparo.
Holaxe bizi bedi
Txindorra luzaro.
Bizi bedi txindorra,
horixe dot nahi-ta.
Urteak asko, barna,
gazte, zindo baita.
Zure kimu geranok
hain zaitugu maita:
hara hor nere bihotza...
Zorionak Aita!
Gure Ama ta zure
emazte kutuna,
lagun dozula igaro
alai gaurko eguna.
Jakin kimu guztiok
maite zaituguna,
ta BION zoriona
eskatzen doguna.
Guk ere egin doguz
bertsotan aprobak
barta sarritan entzun
txalo beroz lorak.
Baņa iņoiz be ezin
izan zu baņo obak.
Ez ikaratu Aita
badatoz illobak.
|
