Motx'eri
Arrospide
Mututu ez baņo mantsotu egin naiz
iri argalen antzera,
muituko banaiz estenkazua
biat emendik aurrera:
aldapa gora igo ezin da
amilka noa gain bera.
Aspaldi ontan artzen ari naiz
aiton elbarri tankera,
premiyau danok ibazikoigu
baldin zartutzen bagera.
Nei lana ein azteko asi altzera
Akullasoka ortikan?
Katarrasuak iya ito nau ta
gaņera estaukat betikan.
Ezpakizure joango nitzake
Afrika aldera pozikan,
enara banitz, uso demonio
sarri nitzake goitikan,
nere illoba Nartziso eta
Urkia ikustiatikan.
Beste munduko deya ote detan,
mamiyak zaizkit arindu;
nere buruak naspil orrekin
lorikan ezin egin du,
lenago neukan jolas guriak
pikotara itzul egin du,
egun batetik bestera zaizkit
gozo guztiyak samindu:
kantu lanean jarrairutzeko
oaintxe neriak egin du.
Txindorren gisa abesten
len egun guztian,
lagun asko ikustearren
bai, gure kabiyan,
ARGIA bat geiago etzan
saldutzen erriyan,
zertako alperrik atiu ordun
baiu ta larriyan?
Orrengatik egon naiz mutu
joan dan aldiyan.
Oju bat egin nai dezunian
kasuelka gertu jartzian,
zer atsegiņa artuko dedan
on belarrin sartzian.
Atzalde on bat igaro biagu
alaitsu eta pakian:
sagardua edanaz fritera ortatik
zerbait ondotxo jatian,
bertso politak abestukoiu
umore eder batean.
Zerri gosiak ezkurra amets
esaera dan bezela,
era berian esan liteke
ni ere ari naizela.
Ollasko eta urdai azpiko,
solomo eta eperra,
orrelakuak beti jateko
ojuka daukat sabela,
bakallaguen ezurren batek
galduko dula bestela.
Soņurik gabe erakusten dit
orretxek naikua pesta,
basto xamarra jan gobe utziaz
musin egin da nai ezta:
gaizki esi ta laņeza dauka
lau aldetara gaņezka,
buru guztiya naspillatuta
jarri azi dit trabeska.
ĄAbek istilluk, zintzurra berriz
ardo zarraren galdezka!
