Nere basetxean

Emeterio Arrese

 Amesgillien pozkai ederrez

 alaitu naiz bat-batean

 ego-aldetik enada bi gaur

 etorri zaizkidanean.

 Goizetik emen era gozatsu

 xamurrez, ixil antzean,

 abegi on bat eskatzen daude

 txioka tellatupean.

 ¡Txori maiteak: luzaro jardun,

 ez ixildu, gogoz ari!;

 zuen txiogaz amets eginda

 esnatu naiz olerkari.

 Egazale dan biotz ariñ au

 pizturik oso ta garbi

 goiz eder ontan egun argitzez

 biurtu zait oztin-txori.

 ...Udaberriro zintzo datozkit

 yoan arren udazkenean,

 lagun oberik ezin arkitu

 nere aterpe xarrean;

 enada polit oiekin batez

 Saratxomendi gañean

 burauste zakar illunik gabe

 bizi naiz pake-pakean.

 Mendiyan iñoiz aldarte txarrik

 ez det izan..., lasai nago,

 aldi bat ezik bizitz osoa

 nai nuke bertan irago.

 Txindiz aberats ez banaiz ere

 pozez ¿nor aberatsago?;

 atsegiñaren ezti jatorra

 an bean ez, emen dago.

 Elkarren etsai bizi dira-ta

 gauz onik ez uritarrak,

 mendiyan beso zabalik daude

 aritz pago ta lizarrak;

 iturritxoak biziro garden,

 eztitsu lili ñabarrak,

 eta goizero txioka nere

 tellatupeko maiztarrak.

 ........................................

 ¡Txori maiteak luzaro jardun,

 ez ixildu, gogoz ari!;

 zuen bitartez amets eginda

 esnatu naiz olerkari.