Gabriel Arestiren hiru gezurrak

                                                               Iñaki Garziarena

               I

 Orain Gabriel Aresti

 gogor hartu behar dugu

 erran zizkigun gezurrengatik:

 eskertzeko ere bai

 hain hizkuntza zurtzean

 hain egoera nahasian

 hurkoen ordain lehorrean

 egindako eskaintzagatik

 oraindik ere, urteen buruan

 baliagarri den berboan

 emandako gogoeta burutsuengatik.

               II

 Lehen gezurra: herria

 izanik gabeko izena.

 Bigarrena: oilar gorria

 inoiz ez da izan igarria.

 Hirugarrena berriz

 egin zigun larriena:

 nazionalisten antzera

 lenguajearen izatea

 nahikoan ez ulertzea,

 lenguajea, nagusiki

 ez bait da dugunzerbait

 baizik eta gaituen,

 ez daramagunzerbait

 baizik eta garamatzan

 ez darabilkigunzerbait

 baizik eta garabilkigun

 honela izanez auzia:

 euskara guk dugu

 baina euskarak ez gaitu

 behar bezala

 hartu ta osatzen.

               III

 Jabe izan zen ordea

 ausardi latz baten:

 euskeraz, Eibarren

 mundua aldrebes ikustearen

 euskeran antzemanez

 iraultza baten modua

 zapuztuta daukaguna

 erdararen katebegian

 euskaldun izatea delako

 orduan bezalaxe egun

 borondatea eta fedea

 ez izatearen mina:

 pixkanaka pixkanaka

 aldarrikapen ta sukar

 baina gogoeta merkean,

 aitorpen zabalean

 baina lan ahulean,

 hondatzen ari da

 euskaldunon hitza ta izatea.