Angelus

Ormaetxea, Nikola

 1

 Egun-erdian, uda beroan

 zeruan urdin zabala.

 An-emen, bakan odei-mordoak

 orduak mintzo zirala.

 Artan, egin zun, eguzkipean

 sartuta, batek itzala:

 nere burua gerizatzeko

 Jaungoikoaren egala.

 2

 Mendian nintzan. Bi erritako

 ezkill urbillen dandara

 urrenez urren. Aiek ekarriz

 lagun datorkit iparra.

 Txapela erantzi, makilla tinka,

 begi biotz oinetara.

 Etzait aztuten barnean ordun

 sumatu nun poz-ikara.

 3

 "Jaunaren ITZA gizon egin zan"

 dio ezkillaz durundiz.

 Lur zabalean barreiatzen du

 berri au zelaiez, mendiz,

 millaka biotz dardaraturik

 egunean iru aldiz.

 Oiartzun ori ez dut galdu nai

 oroitzapenez, belarriz.

 4

 Ardietara noa goizean,

 alai dut argi-ezkilla;

 ardietatik nator gauean,

 alai dut ilun-ezkilla.

 Eguerdian ez entzunik ere

 mendian ardien billa,

 itzal motxena dudan orduan

 egin dut otoitz umilla.

 5

 Etzait itzali belarritik, bi

 errietako dandara;

 jai-bezperako aren aldean

 sakona baitu zirara.

 Etzait aztu, ez, odei gaiso ark

 eman zidan poz-ikara,

 ipar legunak ezur-mamitun

 eragin zidan dardara.

 6

 "Jaunaren ITZA gizon egin zan"

 daukat belarri-zokoan.

 Ardik ez ain ots bizi entzuten

 naiz zintzarria lepoan.

 Joaz, entzunez, oituz, aztuk, ark

 sumatzen du... kentzekoan.

 Auznar eta auznar berri nik beti

 egi au nere gogoan.