|
Unamuno'ri
Otsalar
Lan onen lenengo zatia Olerti-n argitaratu zan
1960'ko (II'gn. urtea, Urrilla-lotazilla) 208'garren orrialdean.
(bere jaiotzaren eun urte betetzean)
II
Au dala,
ori dala?
Arteztuz
aal dala.
Zeuregan
murgildu
ta metamorfosis alegindu,
oldartu
nortasunera nairik biurtu;
arkitu
adimendu
ta goratu;
maitatu...
Lordindu,
galdu...
bukatu.
Barkatu?
U!
Auzitu
Bera ta zu.
Au dala,
ori dala?
Naspil dala?
Orrela ebillen
zure kabala.
Ondikotz
egoki
zetorkizun ori.
Zergaitik?
Nori
zori
ori?
Zuri?
Zergaitik
ordea?
Pekatari
iduri,
agiri?
Nork landu zuan
bustin ori?
Biotzak komeni
aurrez-aurre
ta egiz-egi
mintzoki
solaski,
zintzoki
alkarki
biok bakarti.
Ixilki?
ezdala zillegi?
Argi
ta ez gezurti
muņaren barruti.
Tati
tati,
beti
tati.
Dago?
Bada, dago?
Ta, dalarik ez dago.
Au ulerkaitzago.
Kalte biontzako.
Dalarik arantzez,
—irudinien luzez,
ulermen motzez—
lurretik sortzez
inguru latzez
utsez.
Bidez,
zentzu, maltzurkidez.
Nekez
ez bearrez.
Errazoi likiņez?
Aditze miņez;
legez,
aienez!
illez.
Badala
ta eztala,
ala ola?
joanaz doa...
nora...?
... iņora?
Zorabioa
buru beroa
ta tulunbioa
gogoa,
doa
oraingoa.
Oa!
...?
Goa?
...?
Geroa
...?
loa?
III
Begiak itsu eta
aul jakituria;
orrela omen dugu
geroko gloria.
Amesai, esnatuta,
joan zaio loria.
Au da mundu ontako
komeri gorria.
Zutiņik tinko ziņan
zeure magalian
erabagi gaitzeko
auzi gogorrian.
Biotzaren aldetik
sentipen miņian,
itxaropen biz1a
il ondorenian.
Gizon landuak iņoiz
eztu zentzu utsa,
zurean baebillen
arimaren funtsa;
barnetikan ukakor
errazoi malmutza:
etsipena, agian,
gizonan gurutza.
|
