Oi gau on!
Igarza'tar Eusebi
Udazkenak du erantzi
Osto loreen urrezko jantzi,
Ta negu kopetillunak
Gure biotzak dauzka itunak.
Irripar goxo mendiak,
Beren ezpaiņak, zeru, zelaiak...
Ezpaiņartean ikusi
Par dagiguten elur ortz txuri.
Mendi gaillurretan parra,
Zelai ta sao, berriz negarra...
Gizadia zai-zai dago,
Poz iturri dan Aurra noiz jaio.
Arratseko gau erdian
Intza tantoak sortu ludian...
Mariak ordu berean
Jainko Semea ikus malean!
Josek negar dagi pozez,
Jaio berria ere negarrez...
Ta Amak au ikusita,
Zer? negar ere, biotz biguiņ baita.
Nor legoken, nor, gau artan
Iru auekin borda xarrean!
Asto ta bei (zoriontsuak!)
Laguntzat ditu Aur gaxuak.
Ai! izan ba'nintz, izan ni,
Zorion gau on artan illargi!
Teilla txulotik sartuta
Emango, nion Aurtxoari... pa!!
Gau artako aize ba'nintz,
Ez nun egingo txistu ta irrintz;
Nere egalez, emeki,
Maite-maite nik egin Aurrari.
