Zekenaren eriotza

Aurraitz

 «Ilerriko giltzak...

 ¡Eunei...!

 —Kirrin, karran—.

 Ate bildurrgarriak».

 Urrindu yakon urrien diz-dizera

 leiarrezko begi asezinetatik.

 Atsegin yoanen zelai apurrtutik

 oldozkun bildurrgarriak yatorrkozan.

 Bizitza-muga igaro ezinda

 isildu yakon diruen otsa;

 bizitzako poza eban eresi ergela.

 «Ilerriko giltzak....

 ¡Eunei...!

 —Kirrin, karran—.

 ¿Orain dana utzi bear?»

 «Ez.... ¡Ez! Utzi nagik erio.

 Etxoat alde nai oindino».

 Gaiztakerien errua latzikara;

 larri datza, ondasun artean txiro.

 Eriorentzat emokairik eztauko...

 Itxaro zauritua barruan minbera.

 Bere-erruz gosez il zinaren erostak

 aldi galduen oiartzuna zemaile.

 Arantzartetik eriok errukige

 aiotz zorrotzaz arnasa ebai dautza.

 Maitasun bako bakartasunan,

 eriotz-orduaren sakonan,

 zarata ikaragarri batzuk amildu ziran.

 «Ez...! ¡Etxoat gura oindino...!

 ¿Nire urreak inorentzako...?»

 «Ilerriko giltzak...

 ¡Eunei...!

 —Kirrin, karran—.

 ¿Zer ete-bestaldean...?