Xerriaren zortea

Agnès Esponde

 Negua jin orduko

 lehen hotzak hasi direneko

 xerri hunek badu behako

 eta zonbat arta azkeneko.

 Egun orhoitgarri bat dugu

 etxe guzia goizik da harrotu

 supaster ederra piztua dugu

 etxeko anderea lanez gainditua.

 Gizon azkar guziak deituak dira

 gogotik denak lotuak baitira.

 xerri hunek ez du batere asmatzen

 bere azken orena betetzen duela hemen.

 Zonbeit kurrinka goiti beheiti,

 huna orai marraza sartua finki!

 odola ixurtzen du ausarki

 etxeko andereak biltzen du artoski.

 Animale hau hil orduko

 gizon azkar horiek dira orai fierrago

 ez baitzakote eskapatu aldi bat gehiago

 orai libro dira mahairat joaiteko.

 Urteko apairu haundienetarik bat dugu,

 auzoak ere besta huntarat gomit ditugu.

 Denak zoingehiagoka, badute espantu.

 Xerri hunen orhoitzapena behar dugu ospatu.

 Ongi apairu hau iraganik

 gizon horiek puxka bat azkarturik

 orai hasten dira musean gogotik

 baserriko lan guziak biharamunerat igorririk!

 Xerri hunen zortea

 ez da nehori desiratzekoa.

 Merexi ote zuen hoinbeste sofrikario,

 bere bizia molde hortan galtzeko?