Kabalak, eri izurritearekin

La Fontaine

 Gaitz bat izigarria

 Latza emaiten duen gaitz batek,

 Ditu, egun batez, kabalak

 jo, denak, ttipiak eta handiak;

 Gaitz zinez lotsagarria,

 Deitua izurritea.

 Ez ziren denak hiltzen,

 Bainan denak hunkituak,

 Apairu hoberenak,

 Ez zuen pizten heien gutizia

 Otsoek ez eta axeriek,

 Ez zuten barrandatzen bazka

 Iheska joaiten ziren ttorttoilak;

 Ilhundura batean ziren denak.

 Lehoinak, biltzar bat egin zuen eta erran

 "Adixkideak,

 Igortzen dauku Jainkoak,

 Zorigaitz izigarria,

 Girelakotz bekatorosak;

 Gutarteko hobendun handienak,

 Ahantzi beharko du bere burua

 Sosegatzeko hasarrea,

 Izanen dugu behar bada,

 Denen sendapena.

 Entzutea dut, gertakari handietan,

 Egiten direla holako eskaintzak;

 Ez dezagun lausenga gure burua,

 Urrikalmendurik gabe ikus dezagun

 Gure ezagutzaren aurkintza.

 Aitortzen dut ere aldetik,

 Ardi ainitz jan dutala,

 Jan ere zonbait aldiz artzaina

 Bizkitartean, ez zautaten egin laidorik!

 Eskainiko dut nere burua, behar bada,

 Bainan pentsatzen dut, nik bezala

 Bakotxak, hemen, behar dituela,

 Bere bekatuak aitortu,

 Zeren behar dugu desiratu,

 Zuzen bideak erten duena,

 Gutarteko hobendun handiena,

 Izan dadin suntsitua.

 - "Jauna, dio axeriek,

 Zure ongiak handitzen ditu

 Zure arrangurak,

 Ardiak eta artzainak,

 dire mota tzarrak,

 Heien jatea, diozu, bekatu dela?

 Nik, diot, aldiz, Jauna

 Kasta horri, egin diozula,

 Karruskatzean,

 Ohorerik handiena,

 Eta bertzela artzaina,

 Da jendetan, kixkilena,

 Zeren gutartekoa!

 Dauka zinez ez deuskeria".

 Balakatuz mintzatuz zoan axeria,

 Eta bertzeak txaloka

 Nihor ez zen menturatzen,

 Bertze kabala puxanten

 Bihotzen sundatzea;

 Alta denek bazuten

 Bekatu, jasan ahala

 Bakotxak, zaukan bere burua garbia

 Eta bekaturik gabea.

 Pentsaketetan zaudelarik,

 Huna nun astoa

 Aurkitzen den

 Eta erten

 "Egun batez, naiz orhoitzen

 Goxoki alan nintzelarik

 goseak, okasioneak, behar bada,

 Nunbaiteko debruak pusaturik,

 Orhoitzen naiz, moztu nuela,

 Frailen pentzean, dremenden ahamena,

 Ene mihiaren luzetasuna,

 Aitortzen dut ez nuela dretxorik".

 Aditzean hitz horiek,

 Ibiltzen dute heiagoraka denek.

 Otso jakintsun batek,

 Frogatu zuen mintzaldian,

 Madarikatua zela,

 Hil arazi behar zutela,

 Asto tripa, mehe, kixkila,

 Frogatu zuen,

 Hortarik heldu zirela heien

 Helgaitzak;

 Haren bekatu ttikia

 Jujatua izan zen izigarrikoa.

 Bertzen belarra, jatea?

 Zer itsuskeria!!!

 Ez du herioak beizik

 Ordaintzen ahal haren laidoa;

 Denak akort jarririk

 Hil zuten asto gaixoa.

 Zuzen bidea

 Nun izanen zirezte aberats edo pobre

 Auzietarik zuri edo beltz ateratuko zirezte.