Leiho - barrenean

Amaia Iturbide

 Zapata neurotikoez

 sutondotik ibiltzen nintzen bitartean

 mapa ofizialak triskatzen nituen

 irensten eta berriro botatzen

 negar erreak isurtzen nituen

 etxekoen axola-ezaren aurrean

 eta euria ikusten niharduen

 nola zeuden liburu-azalak hautsez izoztuak

 nola gure edergarri koloretsuen atzetik

 negu prehistorikoan zeutzan abere zaurituak agertzen ziren

 frontoietan jaurtikitako piloten amorru geldoaz

 nola murrailak argitsuak izan ez zitezen

 saiatzen jarraitzen zuten esku beilegiek

 baina dagoeneko

 infernu sakratuaren garaia bukatu da

 dohaineko espektakulo trajikoaren azken puntua heldu da

 leizezuloak hainbeste exploratu dituzten begiak

 salduak dauzkat

 idolo zikinduak

 baita nortasun-krisia isladatu zidan

 zezen itxurako ispilu hura

 euskal hitzez marraztutako

 leiho zabalekoa da

 ene basoa

 sentibera eta sendoa