Urte ondarrean...

Gotzone Sestorain

 Urte ondarrean

 herri eta hiri anitzetan

 ezkilak jo izan dira

 eta sendiartean bildurik

 mahats aleak jan txapainarekin bustirik,

 aurten ere han nonbait ezkilek jo duten bitartean

 gu biok Leitzelarreko borda hotz harretan

 lurreko su sakratuaren aintzinean jezarririk,

 nola indioek bakearen pipa erre ohi zuten

 (jadanik indiorik baden zalantzan baitut)

 urte zaharrari adio

 errito berri batez

 egin diogu.

 Gogoratzen al duzu, Elena,

 kandela zahar eta keatu hura?

 Poxpolo nimino batekin piztu genuen,

 eta orduak bota genituen berari so

 nola galdatxoak desegiten,

 suntzitzen zuen argizaria.

 Zenbaitetan hain azkarra zen galdatxoa

 izar iheskorra zirudiela,

 bestean, aitzitik hain motela

 nekez urratzen zuela kandelaren gorputza.

 Eta gogoratzen al zara

 kandelaren azken suspiriok zein luzeak

 izan ziren?

 Urteak ez zuen amaitu nahi

 edo agian guk ez genuen amaitu nahi urtea.

 Bainan kandela desegin zen

 eta sua itzali.

 Ziklo bat honez gero betea zegoen.

 Kandela berri bat piztutzera zihoan

 ala piztutzera gindoazen

 Oraindik utopian sinisten dugunoi

 ezinarekiko inpotentzia sentitzea dagokigu.

 Uneoro

 Boterearen misilek

 portzelanazko arima erdiz erdi

 zilatzen bait digute.

 Utopiak, erreka garden izanikoetan

 odoloostuz