Si parlo dels teus ulls...

Miquel Marti i Pol

 Zure begietaz mintzo banaiz oroitzen ditut

 mihimenezko aulkitxoak eta uso sartaldea.

 Zure begiak, ilunbetan oihua bezain sakonak.

 Zure ezpainetaz mintzo banaiz oroitzen ditut

 leize sakonak eta erritmo nagiak.

 Zure ezpainak, gaua bezain hurbilak.

 Zure adatsaz mintzo banaiz oroitzen ditut

 hondartza ezezagunak eta eliza gelditasuna.

 Zure adatsa, haizearen aparra.

 Zure eskuetaz mintzo banaiz oroitzen ditut

 mertxika lehunak eta arropa zaharraren usaina.

 Zure eskuak, hasperena bezain arinak.

 Zure gorputzaz mintzo banaiz

 maitatu dudan zure gorputzaz,

 ez dut ene abotsa baino oroitzen,

 eta orduan zikoikeriz hersten ditut begiak

 eta, enetzat bakarrik, diot argia bezain beroa

 isiltasuna bezain betea den

 zure gorputzean zehar jarraitu

 ditudan bideen sekretua.