Txiki Idoate

               Egun batean, ziur aski goibel

                               agian grisa

                           behar bada iluna

 Loratuko gara denok, erditu gintuen menditik

                     konprenitzeko hitz barik

                     sor gaitezelarik

                     ezin izanen digute esan

                     maltzurra garenik

 Oihalean naipe naipe guziak bait daude dagoeneko

 Tripa gora

 Gezurrezkoak ez diruditelarik

                                           ni trankil

                                           pozik

                                           alai

                                           lasai nago

 Oihal hura

 Amatxik oparitakoa

 datorkit, atean deitu gabe

 Ezin dut ahantzi

       ezin dut arduiatu

             ezin nau maitatu

                   bere tristeziak oihanean

                         gu ginen umeez bihurtzen direlarik

                                         ni trankil

                                               pozik

                                               alai

                                               lasai nago

                         Utzi beharra dugu

       behin betirako

       gure nortasunean dagoen kiratsa

                                             ustel kiratsa

                                             amatxik utzitakoa

                                             gurasoek eskuratu

                                             guri emandakoa

                                             emandakoaren guzia

                       Bilatu beharra dugu

                       beste kiratsa

                       gure ilobek utzi ez dutena

                       ezezaguna

                       maitagarriena

 Ea trankil

     pozik

     alai

     lasai senti gaitezkeen.

                                                                 1988'ko Apirila