Sonetoa

Teresa Igeregi

 Laino duk zerua, izotz duk lurra,

 ez joan oraindik, luze duk gaua,

 ohantze honetan dukek pausada,

 hitan galduren nauk, amoros zuhurra.

 Bi ezpain, aho bat, sutan higatik,

 plazer hobi hau korri, sugandila,

 zuti ezak haragi gordin hila,

 bil hadi enekin, minez iltza hakit.

 Estal nazak bortxaz, ez herabe

 eta eguna urratzean habil

 emazte, ahaideengana, izan ere,

 bizitza perfeita han daukak betiko.

 Eta bihotz-min bahaiz bihar-etzi

 bil hadi enekin, berriz, jostatzeko.