inprimatu
Biursari argidotarraren oroitzari
Izenburua:
Biursari argidotarraren oroitzari
Sinadura:
Selgas, José
Urkizaren iruzkina:
(Eusk.: Karmelo Echegaray)
Egilea(k):
Etxegarai, Karmelo
Selgas, José

Argitalpena:
Euskal-Erria.
Urtea:
1884
Argitalpenaren urtea:
10
Alea:
Orrialdea:
210-212

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Biursari argitarraren oroitzari

 

Selgas, [Jose]

 

 Zelai batean, lore, pollitak

 Ikusitzean apaindurikan,

 Iruditzen zait, daudela zuri

 Deiturikan.

 

 Azalkeratu zenduelako

 Azuzenaren garbitasuna,

 Orri-tarteko biolchoaren

 Umiltasuna. 

 

 Suteo biziz apaingoratzen

 Dan larrosaren edertasuna;

 Bere barruan gordetzen duen

 Lurrintasuna.

 

 Akara  batek zabaltzen duen

 Likurta gozo miragarriya,

 Chiliprayaren apainduriya

 Choragarriya.

 

 Iruditzen zait, dakustanean.

 Jiraka laño altisoikiya, 

 Eotzen ari dala, zuretzat

 Jazkai churiya.

 

 Eguzkiyaren, errañoakin

 Miragarriez distiatua;

 Suteez, urrez eta larrosaz

 Golareztua.

 

 Zarika triste baten adarrak

 Lurreraturik begiratzean,

 Eta nekosta gora, jaikirik

 Ikusitzean.

 

 Uste det ura dagola triste,

 Joan ziñalako lur ontatikan;

 Nekostak otoitz eiten duela

 Zuregatikan.

 

 Iruditutzen zait, erramua.

 Begiratzen intzez bustiya

 Diola pozez: «Egin zazute,

 NIgaz koroiya.

 

 Artzeko nere doai guziyen

 Kantariyari bere kopetan,

 Ezagutu ta goitu dezaten

 Alde danetan.

 

 Iruditzen zait egun-sentiyan

 Intzturik zoya begiratzean,

 Duela diz-diz egiten zutzaz

 Oroitutzean.

 

 Orri-tartean sartaizechoa

 Surmur egiñaz dabillenean,

 Uste det zugan pentsaturikan,

 Lore-gañean.

 

 Malko-tanto bat isuririkan,

 Donikerdezko sinisgarritzat,

 Zizpurucho-bat dizula ematen

 Doneskañitzat.

 

 Micheleta bat larros-artean

 Dabillenean jira ta bira,

 Iruditzen zait poztutzen dala

 Zuri begira.

 

 Iruditzen zait pozez betetzen

 Dala Zeruan ikusitzean,

 Egoitz jayetan koroaturik

 Begiratzean,

 

 Bere bizitza, miragarrizko

 Biursaldiyan kanta zuena;

 Micheletaren izantza zer dan

 Esan zuena. 

 

 Baso-charetan aditutzean

 Nola kantatzen duten choriyak,

 Uste det zutzat dirala beren

 Kanta poztiyak.

 

 Uste det, Selgas, errechiñolak

 Ordaindu nairik zure kantuak,

 Dizkitzula pin eskeintzen bere

 Chiruliruak.

 

 Uste det, ere, choriandraren

 Doaindigozko soñu eztiyak

 Arin zugana dijonean

 Guzti-guztiyak. 

 

 Uste det, ere, negar egiñaz

 Dagoenean tortollochoa,

 Zuri dizula biraltzen bere

 Zizpuruchoa.

 

 Gogoratutzen dalako, nola

 Esan zenduen, zala negarra

 Biyotz-eriyak sendatuteko

 Mirakindarra

 

 Iyen artean, murmur egiñaz

 Ibai urdiña dijoanean,

 Iruditzen zait gozo diola

 Pasatutzean:

 

 ¡Selgas argiya! ¿non arkiko, det

 Zu bezelako kantatzallerik?

 ¿Non arkiko det nere doaiyen

 Azaltzallerikan?

 

 Dagak loreak beren usaiyu,

 Choriyak beren chorrochioak,

 Beren murmurrak ibaiyak eta

 Iturrichoak;

 

 Bere surmurrak sartaizechoak;

 Zuaitzak beren mardultasuna,

 Eta lañoak apaintzen duen

 Churitasuna;

 

 Zuri dizute, Selgas, eskeintzen,

 Agertu nairik doaikerdea;

 zuri dizute biraltzen beren

 Oroitz maitea.

 

 Baña ¿zer dira ¡zer! zuretzako,

 Lore-guztiyen lurrintasunak?

 ¿Zer dira chori t'egazti danen

 Kantu bigunak?

 

 ¿Zuaitz ederren guritasuna,

 Sartatzearen surmur eztiyak,

 Ibaiyen eta iturrichoen.

 Soñu poztiyak?

 

 ¿Zer dira, Selgas, oek guztiyak,

 Baldin Zeruan aingeruchoak,

 Badizkitzute jotzen pozturik

 Arpa gozoak?

 

 ¿Baldin badaude zuri kantatzen:

 "Doatsua da, gizon ernea,

 Goitzen duena, bere lanakin,

 Errugabea?"

 


inprimatu