inprimatu
Carabanchelgo mutilei bertsoak
Izenburua:
Carabanchelgo mutilei bertsoak
Sinadura:
Sarrionaindia, Joseba
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Sarrionandia, Joseba

Argitalpena:
Zeruko Argia.
Urtea:
1983
Argitalpenaren urtea:
Alea:
39.zk.
Orrialdea:
39

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


Carabanchelgo mutilei bertsoak

 

J.S.

 

 Aurten mila bederatzireunda

 larogeitairugarrena,

 eguratsean maiatz ferdea

 hozkirri eta gardena;

 baina gu zigor zeldetan

 gaude,

 noiz arte gabe gaudena,

 Carabanchelgo motinagatik

 hauxe da gure kondena.

 

 Ez da aspaldi gertatu eta

 ez dut galdu memoria,

 bertso berritan kantatuko

 dut

 motinaren historia,

 euskal herriek jakin dezaten

 zein den presoen zoria,

 gorra ez denak entzun dezala

 hau da gure melodia.

 

 Hamabi egun zuen maiatzak

 Carabanchelen geundela,

 gau ilunean esan ziguten

 Puertora gindoazela;

 baina infernura joateko ez

 dugu

 geuk sinatuko papera,

 ez goazela esan genien,

 halan helduko zen gerla.

 

 Funtzionario denak gozoki

 irtetzera gonbidatu,

 hertsi genuen ate handia

 tipiak ere zarratu,

 zaborra batu eta atetan

 koltxoi tzarrekin pilatu,

 gainerako jabeak ginen

 goiza zenean argitu.

 

 Goiza argitzean gu zain

 geunden han,

 gaztelu hertsian sartuak,

 eta orduantxe etorri ziren

 polizia harmatuak;

 baina sarrera ez zuten aisa,

 ateak ondo lotuak;

 harresiak hautsi ezin eta han

 zeuden arduratuak.

 

 Soldadorekin hubildu ziren

 burdinezko atetara,

 baina burdina ireki orduko

 zaborrak hartu sugarra;

 kehe beltz hura dena estaliaz

 igotzen zen barra barra,

 arnasa hartu ezinik denok,

 hura zen ito beharra.

 

 Zapi buztiak ahoan eta

 eztulka aide ilunean,

 ez dakit zelan ez ginen ito

 laino beltz haien artean;

 komunak ere itolarrian

 kolpeka zeuden atean,

 zabaldu behar izan genien,

 itoko ziren ostean.

 

 Laino zikina iragan zenez

 bista genuen berriro,

 harma muturrak ikusten

 ziren

 gero eta gehiago;

 gu barandilan gertu ginenda

 onik ezin zen espero:

 orduan mintzatu zitzaigun

 bat

 eta bestetxoak gero.

 

 Traxe gizon bat lehendabizi

 negoziatzeko heldurik,

 baina mintzatzen hasi orduko

 besteak tiroz behetik;

 horrela hasi zen gerla eta,

 hitzak iadanik alferrik,

 hango tiroek hango oihuek

 guzia zuten gorturik.

 

 Alde batetik goma pilotak

 eta gas minen poteak,

 beste aldetik ohe burdinak

 eta gainerako tresnak;

 ordu betean aide lohian

 gurutzatuaz guziak,

 baina apurka haiek ugalduz

 ahuldu ziren gureak.

 

 Heurak nagusitu zirenean

 gu, berriz, babes gaberik,

 ostiko eta kolpeak hartzen,

 hain bait geunden gu loturik.

 Defenda ezinezko kolpeak,

 ez da mingarriagorik,

 haiek ez ditut inoiz ahaztuko

 irauten badut bizirik.

 

 Furgoian sartu gintuztenean

 binaka kaiola hestutan

 esan genion Carabancheli:

 luzaro egon naiz zutan,

 agur hirugarren galeria,

 utzi zaitut erraultsetan,

 Puertora banaramate ere

 laster utziko dut sutan.

 

 Hemen Puerto de Santa

 Marian

 zigorturik higatzea,

 hogei lagunok zelda banatan

 bakar bakarrik ahitzea

 guretzat ez da errenditzea,

 damutzea da galtzea,

 finale onik oraindik ezin

 beharrezko segitzea.

 

 Hamalaugarren bertso

 honetan

 emango dut akabantza

 gorantzi emanaz beste presoei:

 ea gogo hori altza!

 Libre daudenek orain

 prestatzen

 gure aldeko ekintza,

 askatasuna heltzear dago

 eta gora Euskal Iraultza.

 


inprimatu