Arrantzalea
Deunoro
-Nora zoakit, ene zoruna?
-Dirautsa bere emazteak-.
Ez al dantzuzuz itxas asarre
Eskergearen orruak?
Zer biotz dozu ez entzuteko
Maite zaitunan uluak?
Jun yatzu sena, ta entzun nai ez
Bizi-miņaren oiuak!
-Ene maiteok, ene zatiok,
Ez zaukiedaz azturik;
Gorputza, baiņa, urrun doakit
Biotza emen lagarik.
Bizitzearen adore berak
Naroa gaur zuekandik,
Bizi-janari ta barne-poza
Danontzat lortzeagaitik.
Alai doa gaur zuen maitea
Itxaso asarratura,
Kresal latzari bular emonaz
Arrain izkia batzera.
Azarta nabil, milla zoritxar
Etorri arren burura:
Itxaso urdin, itxaso naspil,
Zenbat zuk zeure kolkura!
Nire kemenak baretu nunbait
Ekaitz-orroa ta aizeak:
Len ur-mendiak ziran lekuan
Nirņirtzen zelai bareak.
Txalupa gaiņa arraiņez kuinkuin...
Urruti ames eztiak...
Biotz ta gogo ostuak daustaz
Ain kutun dodan sendiak!
