Otsoa eta arkumea
Samaniego
Arkume bat juan zan bein
Erreka batera,
Egarritu zalako,
Ura edatera;
Irteten da otso bat
Aurreko menditik,
Jartzen zayo edaten
Garaiko aldetik.
Bildocha zegoan chit
Mardul, biribilla;
Asko ibiltzen gera
Alakoen billa.
Asten zayo otsoa
Ojuka esaten:
Mutill, ¿zertan ari aiz
Ur guztia loitzen?
Jauna: dio bildochak
Naita ere urik
Ezin zikin nezake
Nik beko aldetik;
Ikus beza berorrek,
Baldin badu gura,
Or goitik emen bera
Datorrela ura.
Ala dek, dio, baña
Orainche urte bi,
Zikindu idan arras
Ura emen niri.
¿Nola izan diteke,
Arkumeak dio,
Baldiñ orain urte bi
Ez banintzan jayo?
Arrazoi dek, otsoak
Dio eranzuten,
Orainche asitzen nak
Kontuan erorten;
Ire anaya uen,
Bai, ire anaya,
Oroitzen nak ni zala
Egun ura jaya.
Ez da, dio bildochak,
Orrelako gauzik,
Ez det, jauna, nik izan
Sekulan anairik.
Ire amak orrela
Bear zian izan,
Eranzunaz, otsoa
Laiterka asi zan
Bildocharen ondotik,
Ta nai zuen egin
Milla puska gaisoa
Lau letagiñakin.
Eltzera dijoala
Bertan da azaltzen
Eiztari bat, eta du
Bi balaz pasatzen.
Onela kendu zizkan
Gure Jaungoikoak
Otsoari bildocha
Jateko-gogoak.
|