Ollarra eta azeria
Samaniego
Ollar bat zebillen bein
Pachara ederrean,
Soroa jorratuaz,
Jaten goiz batean.
Kakaraza ekiñaz,
Orra non batetan
Igotzen dan ollarra
Arbolera egan.
Begira negokion
Ni bazter batetik,
Ezin begiak kenduz
Iñolaz argandik.
Gain-gañean zegoan
Jarririk ederki:
Ollar ederragorik
Ez det nik ikusi.
Atzapar bat bazuen
Kana batekoa,
Atzeko azkazala
Zenzadarrekoa:
Bularra chit lodia,
Lepoa laburra,
Begi ori-gorriak,
Mokoa makurra;
Atzeko lumak jo nai
Zioten burua,
Zinzilik goitik-bera
Egiñaz arkua;
Galdor gorri andia
Zeukan ain zuzena,
Non artan ikusten zan
Beraren kemena.
Aren luma ederrak
Eguzkiak jorik,
Distiatutzen zuten
Guztiz urrutitik
Alako moduan, non
Ez nezake esan,
Gure ollar ori zer
Kolorezkoa zan;
Ain laster zirudien
Zillarra, urrea,
Non perla, esmeralda,
Non diamantea.
Ari begira ezin
Nintzan ni aspertu;
Ez pensatu dedala
Ezertan edertu.
Oraindik sei minuto
Igaro baño len,
Azeri zar andi bat
Orra non datorren.
Ikusten du ollarra,
Gelditzen da bertan,
Betik gora asten zaio
Onela itzketan;
Biba, biba, maitea,
Ausen bai berria,
Pakeak egin dira;
Gaur mundu guztia
Bizi diteke aisa,
Beldur gabetanik;
Iñork ez du aurrera
Izango etsairik;
Katu eta chakurrak,
Otso, arkumeak,
Azeriak, ollarrak,
Gera adiskideak.
jachi zaitez lasterka,
Beldurrik ez izan,
Elkarri laztancho bat
Beaiogu eman.
Ollarrak bereala
Dio eranzuten:
Zaude piska-piska bat,
Orra non datozen
Iru azeri-chakur,
Orra otadian
Lasterka lau oñean
Lertzeko zorian.
Ez dago, ez, dudarik,
Diozu egia,
Oiek dakarte seurki
Pakeen berria.
Aditu bezin laster
Chakurren izena,
An dijoa azeria
Alduen lenena.
Zaude, zaude, ollarra
Asten zaio deitzen,
Bereala nazazu
Emendik jachitzen,
Ez dago gelditzeko
Gure azeria,
Badirudi igesi
Dijoan erbia.
Guztiz presa det, dio,
Bereala or naiz,
Guk onelako presak
Oi ditugu chit maiz.
Guztiz asko jakiña
Zan azeri zarra,
Baña ollarra ere
Etzan oso narra.
|