|
Atsoa eta arkakusoa
Samaniego
Gure goiko bizitzan
Bizi zan atsoa
Zan elizarakoia
Zan Jaungoikozkoa.
Beti mar-mar zegoan
Echean, elizan,
Beti paternosterrak
Esaten ari zan.
Ez zituen utzitzen
Zer nai gerta zedin,
Naiz katarroa izan,
Naiz sabelean miñ,
Egunoroko meza,
Errosarioa,
Eta bezper-ondoren
Zan kalbarioa;
Baña zuen gaisoak
Eraman chikia,
Edozein gauzak zuen
Estutzen guztia.
Egun batez ari zan
Errabiz atsoa
Ezin arrapaturik
Gonan kukusoa;
Zital orrek ez dirak,
Zegoan esaten,
Oean, ez kanpoan,
Pakerik ematen;
Ez diat igarotzen
Beñere egunik
Jaungoikoari otoitz
Egin gabetanik,
Ire ortzetatika
Utzi nazan arren
Ala, edo onela,
Ni libre lenbaitlen.
Itz oiek aditzean
Nengoan pensatzen
Zer gauzak Jainkoari
Zaiozkan eskatzen.
Sentitzen det onetan
Negar inziria,
Lasterka noa gora;
Odolez bustia
Topatzen det atsoa
Etziñik lurrean,
Alkitik eroria
Sukal-bazterrean.
Salto egiñ ondoren
Gonatika gora,
Arkakuso gaiztoa
Igo zan lepora.
Atzera egin nairik
Iges egiteko,
Eta gero lurrean
Oñakin iltzeko,
Erori ta jo zuan
Erruz su-burnia,
Eta idiki zion
Buruan zauria.
¡Orduko aren oju
Eta deadarrak!
¡Gañera ark egiten
Zituen negarrak!
Ordu bi guchienaz
Egon zan onela;
Zirudien larrua
Kentzen ziotela.
Negarrak utzi eta
Asten da atsoa,
Arra eta demoka,
Zeren kukusoa
Igesi joan zitzaion,
Eta arratsean
Beldur zan izan zezan
Berekiñ oean.
Au da gertatzen dana
Kristau askorekiñ,
Ezin duten orduan
Nai dutena egin;
Baña engañatutzen
Dirade gaisoak,
Gizonak, agureak,
Andreak, atsoak,
Baldiñ uste badute
Gure Jaungoikoak
Entzungo dituela
Aien errezoak,
Igesi bidaltzeko
Udan kukusoak,
Ez badira garbitzen
Echeko zokoak.
Gure otoitzak dira
Gauza chit ederrak,
Ez ordea-bagera
Otoitzle alferrak.
Errezoak egiten
Diran bitartean,
Jardun bear du beti
Bakoitzak lanean.
Ezbadegu ereiten
Soroan azia,
Ez zaigu etorriko
Zerutik garia;
Eta badaukatzigu
Zikiñak zokoak,
Ez zaizkigu faltako
Chimich-kukusoak.
|
