Bertso berriak
Xenpelar
Komeni diran bertso berriak
esplikatu al banitza,
aditutzia desio duen
bati eman diyot itza;
baileak eta soņu ederrak
engaņatuta gabiltza,
animarentzat kaltean dator
gure munduko bizitza.
Abenduaren lendabiziko
goizeko zazpiyetan zen,
tenplo santuan egondua naiz
sermoi eder bat aditzen;
Jesusen llaga preziosoak
astera nua berritzen,
Zeruko Aita, lagun zaidazu
entendimentua argitzen.
Pekatariak artu dezagun
doloria biotzian
Jesusek zenbat sufritu zuen
gugatik eriotzean
firme gabiltzan faltatu gabe
fede santuko itzean,
gero anima izan eztedin
infernurako iltzean.
Nere kristabak, birian dator
azken juizioko eguna,
jakiņa dago begiyen bistan
ikusi bear deguna:
Josefatako zelai santuan
tronpetak soņu illuna,
galduak pena eramango du
justuarentzat fortuna.
Munduko gauzen errematia
dakar azken juizioak,
autz biurtu ta utziko ditu
erri ta palazioak;
mendiyak lertu alkarren kontra,
erreinu eta nazioak...
sententzi ori botako digu
Jesusen bendizioak.
Itxasoak su eguzkiya illun,
illargia odolak aztu,
lurrak ikara eta gaņera
erio danak agortu:
munduko gauza baliosoak
erre ta ikatz biurtu,
pekatariak umill gaitezen
bada zerekin bildurtu.
Eriotzaren larritasuna
suspirioa barrundik,
nai ez degula bertan il bear
anpara gabe iņondik;
Josefateko zelai santura
juango gera emendik,
ez da Zeruan sartu Jesus
desanparatzen duanik.
Jesus Zerutik Josefatera
aingeruakin batean,
pekatarian artzai umilla
badator oyen artean;
zelai santura juango gera
bire guztiak betean,
gure orduko larritasuna
sententziya eman artean.
Alkarren bistan emango digu
sentenziya bat zorrotza,
gure obrak an azaldu bear
gaistoarentzat zer lotza;
pekatariak altxa dezagun
Jesusengana biotza,
konsideratu gu gaitik nola
pasa zuan eriotza.
Josefateko zelai santuan
asko degu ikusiko,
Jesus nola dan sententzia bat
guri ematen asiko;
gaistuak danak inpernurako
onak ez du mereziko,
justuarentzat Zeruan silla
eternidade guztiko.
Aita Santu eta errege oyek
Obispo ta apaiz guztiak,
pobre ta aberatz dianak berdiņ
maisu orren justiziak;
diruaz ez du an balioko
ori gaude ikasiak,
zeņi berea emango dio
Jaungoikoaren graziak.
Anima galdu baten tormentu
eta nai gabe aundia,
zer diran ezin konsideratu
gizonaren memoriak;
eternidade guztiko penak
ez ayen mende jarriak,
orra munduko gustoak eta
egon engaņarriak.
Guziok gera pekatariak
deseos edo obretan,
tentazioak guretzat dira
ezta dudarik orretan,
gorputz argala erortzen bada
bere bizio txarretan,
gero anima entregatzen du
etzayen atzaparretan.
Bi bire daude esker ta eskubi
komeni da ikastia,
aukera daude bata Zerura
inpernurako bestia;
gure anima Jaungoikoari
ainbesteraņo kostia
ta zer pena artuko duen
Luziferrentzat uztia.
Inpernuan da kalabozo bat
mortal ikaragarria,
an sartzen danak ikasiko du
tormentu oyen berriya;
Luzifer dago errege
espatarekin jarriya,
aren mendean egon bearra
animak dauka larriya.
Zeruak ditu amabi ate
aingeru banda guardian,
urrez murallak egiņak eta
alaja tiņak erdiyan;
gloriak daukan edertasuna
musikaren alegrian,
ta gabiltzan fede gabian
an sartutzeko iltzean.
Aita Santua Erroman dago
izena Leon deritza,
aren kontrako enemigoak
inguraturik gabiltza;
Jaungoikuaren birtutea da
beti errenditzen gaitza,
kristau fielak kunpil dezagun
ebanjeliyoko itza.
Bertso berrien errematian
Zer datorkigun jakiņa,
orra nik esan nola bear dan
egin justu esamiņa;
premio ori alkanzatzera
empeņatu alegiņa,
Zu bitarteko eskatzen zaitut
Aingeruen Erregiņa.