Apaiz-gaya
Patxi
Txikia dala bere amonak
Oso maiteki du zaindu;
Gerogo berriz gaztetxo dala
Ber-berak dio galdetu:
"Ene laztana amonak zuri
Zertxo bat esan nai dizu,
Euskalerriko txoko bateko
Apaiza izan nai al dezu?"
Erantzupenez negar malko bat
Pozaren pozaz irtena:
Etxea utzi, aita-amak ere
Orrek larritzen geyena.
Ikastetxean izango omen du
Aientzat ordain ederra
Irakasleak, ikaslagunak
Maitetasunez beteak.
Basetxetikan ikastetxera
Badua seme zintzua;
Anai artean bizituaz an
Utzi bear du mundua.
Bere gogoan gauza bat dauka
Barreneraņo sartua:
Euskalerrian argi eiteko
Gertututzea burua.
Urte batzutan ondo ikasiaz
Badakizki izkuntz batzuek,
Bai eta ere jakintzari da
Urtitztillari baitare.
Besterik ere ikasitzen du
"Gatz izan bear zenduke".
Lenago argi orain berriz gatz;
Biak nai dizu Jesus'ek.
Bere biotzan bildur bat badu
Ez bat-batean sortua,
Irakasteke apaindu bear
Euskera eder leguna!...
"Erruki zaite nere jabea,
Noizpait kupitu bai nitzaz:
Nere asaben izkuntz xamurra
Ikas dezadan egitan!"
Gabonetan ta udaran ere
Entzuten ditu beteak;
"ŋZu al zaitugu estudiantea?"
"Izan ziņezke benetan!
Apaiz gaiztoa baņo askozaz
Edozer gauza obe da,
Guk esan gabe badakizuta
Ez det jarraitzen aurrera".
Gauza auek eta beste askotxo
Entzun ondoren au dio:
"Euskaldun bikain, Jainko zaleak
Ona nai naute, ta zintzo:
Oietxen artzai izan liteke!...
Ta onezkero laister naiz...
Euskalerria goien bear det
Oso goi-goien nik jarri".
"Jainko maitea, nere jabea!
Nere asmoak onetsi:
Euskaldunentzat autu nazu ta
Ez oietalik berezi!
Sinismenean gutxik bezela
Zerori lagun zaituzte...
Eskatzen duten artzai zintzoa,
Gaurtandik nigan bezate!!
