Atso gezurti bat

Txirrita

 1

 Txirrita ill dala kontatu omendu

 Errenteriyan atsuak,

 susto galanta artuko zuen

 siñare ta gurasuak:

 ayek negarra nere koñata

 eta illoba gaxuak;

 bizi naizela jakiñ dezaten

 jartzera nua bertsuak.

 2

 Izeba zar bat bada, Panplonan

 gure etxian aziya,

 aretxek emanda artua naiz ni

 Batayuaren graziya;

 argana ere allegatu da

 ill naizela notiziya,

 ta gaxu ura an omen dabill

 guziya lutoz jantziya.

 3

 Panplonan dedan izeba xarra

 zenbatxu maite dedan nik

 iñola ez derizkiyot

 juzgatuko nukianik;

 mandatari bat bialdu nuen

 abisatzera emendik,

 lutu tristiak bota ditzala

 bizi naizela oraindik

 4

 Zeruban dauden santu ta santak

 daude triste ta seriyo

 len esan dedan gezurretako

 atsua dala meriyo,

 baldin Jainkuak salbaziyorik

 orri ematen badiyo,

 umildade ta errezatziak

 askorik eztu baliyo.

 5

 Atso gaixtuak azkar egin du

 bi alabaren tratua

 beste bat laister salduko luke

 baleuka zeñek artua,

 inozentiak galtzen dabillen

 gaixto desordenatua,

 modu orretan segitzen badu

 laister da kondenatua.

 6

 Bat itxua zan mixerablia,

 salduzuna lenbizi

 kuarto batian preso jarrita

 atia ziyoten itxi:

 ezer, etzuen ikusten eta

 nora juango zan igesi?

 ¡ai zer gustua emanziyoten

 Luzifer eta Judasi!