Misionesta Chinatik kasatua

Itçaina, Michel

 I

 Misionesta heldu da untziari buruz,

 Eta hunen ondotik jende hainitz oihuz:

 -«Aita, ez gaitzatzula othoi bakarrik utz!

 Othoi, norat zoazin zaukuzu erukuts.

 II

 rAphezak nigarretan haurño bat bezala

 -«Oi ene haur maiteak, ez daike bertzela!

 Hitz-emaiten dautzuet, nun gertha nadila,

 Bihotzez zuekilan egonen naizela.

 III

 Misionesta etcherat ethorri delarik,

 Hunen gogoan ez da Chinatarrik baizik.

 Chahar zonbait auhenka ahuspez emanik:

 «Jainkoa, noiz gaituzu kenduko lurretik?»

 IV

 Chorien beren kantu garbi lerdenetan,

 Direlarikan denak ari errepikan,

 Zuk ez duzu aditzen, Aita, bertzerikan

 Baizik China han urrun nigar saminetan.

 V

 Arbolari bazaio erroa pikatzen,

 Laster ondo guzia ez dea eihartzen?

 China, hire erroa ez othe duk mozten,

 Aphezak tukalarik kanporat emaiten?

 VI

 Eskualdun batek zaukan fedea ekharri,

 San Frantses famatua zelarik ethorri...

 Bainan egun kanpoan baigaituk ezarri,

 Hiretzat othoitzean gaudek Jainkoari.

 VII

 Artalde bat iduri artzainik gabea,

 Otso arrankatuez guzia bethea...

 Gauza tristeagorik munduan badea

 Jainkoa, salba zazu Chinako jendea!

 VIII

 Eta zu, ekhi-alde maiz beha zaudena,

 Ez othoi duda laster jaliko zaitzula,

 Zeru garbi batean zafratuz hegala,

 Uso aldachkaduna, Noeri bezala...