Aitachi zena gaichoari

Itzaina, Michel (Errola)

 1

 Ah! Orhoit nuzu nola Aitachik eskutik

 Mendirat joaiten ginen chakurra odotik!

 Beha dagolarikan, hedoien gainetik,

 Entzun bitza bi bertsu gaur nere akotik.

 2

 Gizonaren hiltzea, Jauna, zoin den beltza!

 Oro ichildu dira, ezen da arratsa.

 Gau mutu pizu hartan bakar arrabotsa:

 Hor Aitachik noiztenka hartzen duen hatsa!

 3

 Iduri zait mundia orai dela hautsi,

 Edo bere gainerat zinkur, hozpil, hetsi.

 Ah! Norbait bada falta, zertako Aitachi

 Gaituzu hoin bakarrik lur gainean utzi?

 4

 Gaur hotz, salbai, heldu den erreka bapoak,

 Lehen zer ichtorio, zer kondatzekoak!

 Ezurren barneraino gaur latz den hegoak,

 Lehen salatzen zauztan amets urrezkoak!

 5

 Ah! Zer nuen bada nik zure bigiekin

 Kusten mendiak urre, zeru zola urdin?

 Bainan zu mundutikan joaitearekin

 Ni baitan ere zerbait hil ote da berdin?

 6

 ...Bainan zertako bada holako auhenak?

 Hitz horiek direa fededun batenak?

 Aitachik zerutikan kusten gaitu denak.

 Fini dira harentzat lur huntako penak.

 7

 Sendi zuelarikan Aitasok bizia

 Brokatzen burrustaka, oigorphutz guzia!

 Jauna, zion humilki, nere flakezia

 Zoin den haundi zu gabe ez dut ahantzia.

 8

 Haren azken othoitza, betikoa nahiz,

 Bake haundienean, herioa kusiz,

 Zuk nai duzun bezala, Jainkoa, ni prest niz,

 Ah! Ichante kusiko zaitut nere begiz!»

 9

 Aitachik bazakien gutik dakitena,

 Goizean goiz ilhunik daudelarik denak.

 Ichil, kasik ikaran, izaite mendrenak,

 Zoin errechki joaiten den Jainkoaren ganat.