Katu biak. Ipuia

Iturriaga, Agustin

 Eche andi batean

 Zituzten katu bi,

 Bata Zapiron, eta

 Bestea Misipi.

 Biak zeuden gizenez

 Lertzeko zorian;

 ¡Nork beste alako bi

 Arkitu errian!

 Maitatuak ziraden

 Echean biziro,

 Ayen bizia oi zan

 Jan, josta eta lo.

 Beti usten zituzten

 Bi katu prestuak

 Pakean arratoiak,

 Pakean saguak;

 Samurregia zuten

 Gaisoak biotza

 Iñori emateko

 Zarpaz eriotza.

 Goiz batean zeudela

 Eltzean ondoan,

 Lurrean etziñika

 Lo gozo gozoan.

 Ots andi batek ditu

 Batetan esnatzen

 Eta aurrera dute

 Biak begiratzen;

 Ikusten dute suan

 Tornu burruntzia

 Eta artan jiraka

 Kapoi bat andia:

 Erasotzen diote

 Biak kapoiari

 Eta dirade jaten

 Atzaparka ari,

 Begiak armaturik

 Eta marmarraraz,

 Bustana arontz onontz

 Maiz erabilliaz.

 Ikustekoak ziran

 Bata eta bestea

 Tantaka kokotzetik

 Jarioz koipea.

 Jan zituzten orduan

 Mamiak, ezurrak,

 Baita eta garbitu

 Miñagaz sudurrak,

 Misipik omen zion

 Esan Zapironi,

 Gauza bat orain zaidak

 Gogoratu niri:

 Jan degun ezkeroztik

 Kapoitzar guztia,

 Jan dezagun lasterka

 Orain burruntzia:

 -Ago isillik, mutil,

 Dio Zapironek,

 Konzientzia ori

 Egiteko non dek?

 Erantzun omen zion

 Irriaz Misipik:

 -Astoa, errepañak

 Zer dion ez dakik?

 Konzienziaraño

 Etorri ezkero.

 Mandoa nerea dek

 Gerokoa gero.

 Zapironek, entzunik

 Zer zion Misipik,

 Jantzak nai badek, dio,

 Ez diat, jango nik.

 Osorik utzi zuten

 Biak burrunzia

 Ez zikintzea gatik

 Beren konzientzia.

 ¿Zenbat ez ote dira

 Kristaben artean

 Eskrupuloz beteak

 Ezin dutenean

 Eta besteen gauzaz

 Eskrupulo gabe

 Egiten diradenak

 Albadute jabe?