Bada jaungoiko bat

Iturriaga, Agustin P.

 Zerua eta lurra,

 Eta ichasoa,

 Dagozkigu esaten

 Badala Jainkoa:

 Iñork sekula balu

 Onetan dudarik,

 Ez luke bere-buru

 Esatea baizik:

 Beti argi emanaz,

 Len bezin andia,

 Egunoro ikusten

 Degu eguzkia;

 Urteak joanagatik

 Millaka pasatzen,

 Len bezelaik digu

 Argia ematen.

 ¿Nork egiñ ote zuen,

 ¡Zer arrigarria!

 Beñere akabatzen

 Ez zaigun argia?

 ¿Nork, igaroagatik

 Egunak, urteak,

 Gorde-arazten diozka

 Lenengo bideak?

 Baldin irteten balitz

 Bide aietatik,

 Ez litzake gelditzen

 Gizon bat bizirik;

 Piskabat joaten balitz

 Aronz eguzkia,

 Laster litzake otzak

 Ill mundu guztia;

 Eta ononz baluke

 Pauso bat ematen,

 Bereala beruak

 Ginduzke itotzen;

 Ondarrak ez baleza

 Geldi itsasoa,

 Bertatikan litzake

 Mundua itoa;

 Baña Jaungoikoaren

 Ordenak arturik,

 Beñere igarotzen

 Ez da ondarretik.

 Baldiñ noizbait norbaitek

 Naibaluke jakiñ

 Lenbiziko gizona

 Zeñek zuen egiñ,

 Bijoa aditzera

 Jakintsun andiak,

 Eta ikusiko du

 Zer astakeriak

 Aien mingañetatik

 Dituen aditzen,

 Eta nola len beziñ

 Illun dan gelditzen.

 Galde bizaie nola

 Guk mundu guztia

 Ikusteko asko degun

 Begiko ninia;

 Nola odoiak gora

 Joaten dan artea

 Litekean aiñ gauza

 Chikitik sortzea;

 Nola irten bezela

 Chitoa arraultzetik

 Ez duen uts egiten

 Mokoka alerik;

 Nola enadak egiñ

 Dituzten kabiak

 Arriturikan uzten

 Dituzten guztiak.

 ¿Zer eranzungo dute

 Gizon jakintsuak,

 Gauz oietan badira

 Gu beziñ itsuak?

 Atozkit ononz orain,

 Zu, gizon zoroa,

 Ukatzera oraindik

 Badala Jainkoa.

 Eriotzeko orduan

 Aditzen badizut,

 Egia diozula

 Sinistuko dizut;

 Orduan nere perill

 Ao orretatik

 Jainkoaren izena

 Adituko det nik;

 Osasuna danean,

 Bai ere indarra,

 Gizonak egiñ oi du

 Jaungoikoaz farra;

 Baña galtzen baditu

 Bat eta bestea,

 Orduan aitortzen du

 Ark bere jabea.

 Ez da mundu onetan

 Erri bai bakarrik

 Jaungoiko bai badala

 Aitor ez duenik;

 Azkenean mendiko

 Gizon basatiak

 Egi au sinistitzen

 Oi dute guztiak.

 Bada, bai, Jaungoiko bat,

 Danik justuena,

 Zerua eta lurra

 Egiñ dituena;

 Zuk egiñ zenduen, bai,

 Nere Jaungoikoa,

 Lenbiziko gizona

 Zure antzekoa;

 Zuk egiñak dirade

 Eguzki, illargia,

 Izar ederrak eta

 Ichaso andia;

 Oiek ikusten dira

 Gauaz ta egunaz

 Alabantzak egiten

 Zure ontasunaz,

 Zure jakinduriaz

 Ta anditasunaz.