Pakea ta askatasuna

Iturralde, Segundo

 I

 Pakea ta askatasuna dira

 gauzik onenak neretzat,

 ta argaitik maite ditugu

 bakoitzak nor beretzat ,

 baiña guretzat ona dana

 ez degu, opa besterentzat,

 ta lagun urkoan iritzia

 ez badegu artzen ontzat,

 indarkeria ta ikusi eziña

 ez da paltako iñontzat.

 II

 Aspaldi ontan naiko naigabe

 badegu Euskal Errian,

 lagunak alkar ikustekore

 gabiltz erdi bildurrian,

 arantza zorrotzak sartuak dira

 gure biotz xamurrian,

 gezurra dirudi orrela ibiltzia

 gure bizitza laburrian,

 amaiera gabeko negu beltza

 daukagu jaio giñan lurrian.

 III

 Beñere baña batzar geiago

 arturik ainbat akordu,

 urtiak eta illak orla dijuaz

 galdurik millaka ordu,

 gero esanaz alako lantegik

 orrenbeste milloi zordu,

 mingaiñez errez esaten da

 Euzkadi'k burua jasoko du,

 baiño ortarako baste bide bat

 obea artu bearko du.

 IV

 Beti negarrez ibili gabe

 guazen pixka bat piztuaz,

 negu beltzan ondoren gero

 udaberria dala sinistuaz,

 naizta aspaldiko urte auetan

 tristuran juan gera oituaz,

 udaberriak mendiak bezela,

 guazen gu era alaituaz,

 gure Sabino Aranan bideari

 garbi eta zintzo jarraituaz.