Itxedondako artzaia
Iruña'tar Alexander
Iruña'ko Gotzai berri agurgarriari
Itun-itun arditxoak,
atsekabez beteak,
gaxoak, bazkatzen zuten
Napar mendi-egitan.
Artzaia galdua zuten,
ta inguruko oyanetan,
otso-super izuaren
orroa entzuten zan.
Etorri izan zan negua,
negu gordin gordiña.
Mendi-aranak estaltzen
zitun elur zapiak.
Eta ardi gaxo-gaxoak
otzaren zigor latza
jasaten zuten: gorputzan
ta ¡ene! biotzean
Bañan berri pozkarria,
azkenez, etorri zan.
Lei-leiaz itxedondako
Artzai maite-maitea,
laister etortzeko omen zan
ardi gaxoen gana.
Eusko menditako seme
zan zetorren Artzaia.
Aize leguna ber-beraz
kurkatua jayo zan,
ta arditxoen ele bera
erabiltzen zuena.
Oi, ura bai poz aundia!
Laister Artzai berria
elduko litzake. Berak
ardoki epelean
bilduko lituke, baita,
arduratsu ta leiaz,
otso izu gosietatik
zaituko lituke an;
ta arturik altzo beroan,
esku leun maitekorraz,
maiteki legizkieke
esanik itz samurrak,
ayen ele ezti goxoaz,
ayen ele ber-beraz,
aman altzo biguñean
umetan ikasia.
Olako zorion aundirik
etzuten espaldi izan.
Etzuten jasan bearko
ba, luzaroagoan,
beren Aita ona ta Artzaia
kutunari axanpak,
elkarri aditu ezaz,
edesteko eziña.
Pozaren pozez jauzika
zebiltzen arditxoak;
otso superren bildurrik
etzan ia artaldean.
Ta udaberri eldu zela
zekusten, argitsua,
egaletan zekarrela
eguzki gotzatsua
eta orlegi ta liliz
jantzitako belayak.
Ura bai poza! Arditxoak
ordun bai zorundunak!
Zu zera, Jauna, artalde onen zaitzera gure
Goiko Jaun Onak Bialdutako Artzaia.
Zuk, zure ulermen txit argitsuaz ta zure biotz
maitale onaz, damagukezu argia.
Ludi gaxo onen oyan beltzetan bidegiteko
bearko degun argi diztikor bizia,
ta gure gose gogoetako gose-egarria
arinduteko, geren mintzoaz, alia.
Zure ardirik apaltxoenak jasotzen du gaur
bere abotsa ongietorri gartsua zuri eiteko
ta egin digun idegabeko eskerra gatik
biotz-biotzez Jaungoikoa onesteko.
Zure gotzaitza luzagotuko alda urte askoz
Jaunan aintzako ta geren gogo onurako.
|