Iruñeako zezenak

Iraola, Rufino

 Iruiñako zezenak,

 zezen bihurriak,

 kopeta beltzekuak

 ta atze urriak;

 azkar hartu diote

 plazari neurriak;

 erakutsi dituzte

 istilu gorriak.

 Plazara sartu dira

 etsaiak harturik,

 pikatzailerik gabe

 jenioz txarturik

 jendeari adarrak,

 nolanai sarturik

 baina ez dute harrapa

 halere Markorik.

 Ganaduzale ona

 dugu nonbait Villa,

 zezen trebeagorik

 ezin leike bila;

 zaurituak asko ta

 ginera bat hil

 harrosko itzuli da

 hemendik Madrila.

 Europatik barrena

 dabil harremanez,

 ikasi berria da

 hori alemanez,

 Hitler aztertzen dabil

 entera geranez,

 ez du bukaru behar

 horrek aideonez.

 Fragari kendu zion

 oraingo postua,

 txalma aldatu arren

 berdina astua,

 Fiancoren jarraitzaile

 sutsu ta hestua;

 ederra! izateko

 fina ta juxtua.

 Iruinea utzita

 gero Donostian,

 joku berdina dute

 bat eta bestian,

 eta segiko dute

 bizitza guztian.

 nolaz eta hemandik

 bialtzen eztian.

 Arrazoiz mintzatzeak

 ez du balioko,

 eta ez digi erraz

 herririk igoko,

 hasi dira botatzen

 gizon bat tiroko,

 aurki haioioek hil-ala

 ez gara jaioko.

 Gero tapatu behar

 hori da jakina,

 telebistatik ari

 gezur da zikina,

 lehen ere holako

 hamaika egina,

 disimulatzen dute

 "k...ik" haundina.

 Egunak etorri e-

 ta egunak joan,

 beti gauza berdina

 daukate gogoan,

 demokrazia jarri

 itxura sendoan,

 gaientik apaindu ta

 zaborra hondoan.

 Errenterian ere

 errespetotsuak,

 gozoagoak dira

 sarritan otsuak;

 ikara dira horko

 gizon da atsuak;

 Xenpelar bizi balitz

 nolako bertsuak!

 Herriak hainbat gauza

 sofritu ditu-ta;

 Gernikako su hura

 dago berrituta;

 Martin santu horrekin

 nago harrituta,

 erruduna bialtzen

 du aszendituta.

 Horra hamabi bertso

 oraingo berriak,

 Martini kantatzeko

 Rufinok Jarriak,

 hola usatzen ditut

 ongietorriak,

 goraipatzeko zezen

 Villak ekarriak.