Idiazabal eta IVgarren Zepai saria

Iraola, Rufino

 Idiazabal txoratzen

 naukazu begira.

 Zure jokabideak

 jatorrak hain dira.

 Jendea bultzatu nahi.

 iturri garbira.

 Ilunpetako lorak

 eguzki argira.

 ­Ai zure antzekoak

 gehiago balira!

 Zepairi eskeiniaz

 laugarren omena,

 kantuz egin diote

 aurtego nobena.

 Izan da txapelketa

 ahal leiken onena

 Bigarrengo mailako

 bertsolari danena.

 Zein ejenplo ederra

 dan Herri honena.

 Zepai hartu zenduan

 zuk seme ordeko

 ta maitasunik nola

 etzizun gordeko

 Baina behingoz gerta zan

 hilen elkarteko.

 Geroz egin diozu

 omen bat urteko

 Bertso hazirik etzan

 bestela, erneko.

 Azpeitian jaioa

 Errezillen hazi

 Oso gaztea zala

 bertsoetan hezi

 Herriz, herri kantuan

 Goierrian bizi.

 Esaera zorrotzak,

 etorria bizi.

 Ostatu lanetatik

 ogia irabazi.

 Euskal Herriak beti

 dauka zorigaitza.

 Garai haietan ere

 jasan zun ekaitza.

 ia deseginean

 zan bertsolaritza

 Baina indartsu zegon

 Zepairen emaitza.

 Zer gertako zan hura

 izan ez balitza?

 Zenbat behar dadukan

 Euskera gaixuak.

 Negar eragiten du

 gaitzaren pixuak.

 Baina Idiazabalek

 izan dun maixuak.

 zuzen eman zituen

 bideko pausuak.

 Gero jarrai zezaion

 gazteri osoak.

 Eta Idiazabalek

 aintzakotzat hartu

 Horra! txapelketa bat

 nola duten sortu.

 Bertsoa ta Euskera

 nahi dira indartu

 Oker dabiltzen hoiek

 arastoan sartu

 Euskal kontzientziaz

 Herria ohartu.

 Nor bere iritzian

 Euskal Herrian hainbat

 seta ta istillu.

 Argirik gabe berriz

 nahi beste krisaillu.

 gogor da kaskaillu.

 Herri bat ez da inoiz

 inoren jostaillu.

 Idiazabal degu

 guzion ispillu.