Agiñ ateratzalle bi

Iraola, V.

 Guztiz pobre bizi zan

 gizon osakin bat

 eriñ irabazirik

 mantentzeko diñbat.

 Alako bizi moduz

 oso aspertuta

 agiñ kentzen asi zan

 morroi bat artuta;

 bañan irabaziyak

 ain ziran chikiyak,

 erdi gosiak beti

 bizi ziran biyak.

 Morroya aspertuta

 echetikan joantzan

 gosiak bertan zarri

 galduko ez bazan.

 Esku segurubakiñ

 gero osakiñak

 ateratzen zituen

 egoki agiñak,

 erreztasun batekin

 eta aiñ suabe,

 askok esateraño

 miñik eman gabe,

 Ala irauten zuben

 doi-doi bizirikan,

 potajiaren diña

 ezin sorturikan.

 Koche balioso bat

 artzalde batian

 gelditu zan beraren

 echeko atian,

 eta andikan jaizten

 ikasi zubena,

 lengo bere morroya,

 banaituba dena.

 ¡Aren erraztun eder,

 kate urrezkoak,

 aren pechuko botoi

 diamantezkoak!,

 aren alajeriya

 dena zan aiñ fiña;

 chundituba begira

 zegon osakiña,

 eta galdetu ziyon

 lengo morroyari:

 -Mutill nola ibilli

 iteke orla i?

 -Ni nabill agin kentzen

 agikur batekin.

 -Eta ¿non ikasi dek?

 -¡Jauna, berorrekin!

 -¡Orrela ibiltzeko

 entrañak badituk?

 esan nazak: lurpian

 zenbat sartu dituk?

 -Zaldi baten gañian,

 jauna, urte biyan

 lanian eman det nik

 jira Españiyan;

 urratubaz frankotan

 zenbait abo eder,

 asko estutu gabe,

 ¡bai, amaika bider!

 nere agikurrakiñ

 milla matrall ezur

 auzi ditut, esanaz

 aurretik lan gezur,"

 -Eta nola fiyatzen

 itukan iregan?

 -Jauna, esango diyot

 zer pasatutzen zan...

 ¿zenbat jende uste du

 pill ortan dagola?"

 -Uste diat larogei

 izango dirala.

 -¿Imajiñakorrak or

 zenbat ote dira?"

 -Geyenaz ere iru,

 irizten badira."

 -Bada, iru oriek

 dira berorrentzat,

 eta gelditzen dira

 bestiak neretzat."

 Gizon jakintzun asko

 orla bizidira,

 azaldu eziñikan

 frankotan argira,

 baña beste batzubek

 milla astakeri

 egiñaz, bizi dira

 lasa eta ongi.