|
Gernika'ko arbola
Da bedeinkatua
Euskaldunen artean
Guztiz maitatua;
Eman da zabal zazu
Munduaren frutua
Adoratzen zaitugu
Arbola santua
Etzera eroriko
Arbola maitea,
Ernai baldin ba-dago
Gure gaztedia.
Danok artuko degu
Zurekin partia,
Pakean bizi dedin
Euskaldun jendia.
Betiko bizi dedin
Jaunari eskatzeko,
Jarri gaitezen danok
Laister belauniko;
Eta biotzetikan
Eskatu ezkero,
Arbola biziko da
oraiņ eta gero.
Ostoa berdia ta
Zaņak ere fresko,
Nere seme maiteak
Ez naiz eroriko.
Beartzen banaiz ere
Egon beti sendo,
Nigandikan etsaiak
Itzul erazteko.
Otoitz egin deiogun
Jainko maiteari,
Pakea emateko
Orain eta beti;
Baita indarra ere
Daukazun lurrari
Eta onespen deuna
Euskal-erriari.
|
