Ezkontza
Etxamendi, Manex
1
Gizon aberats baten semeak Aitari zion galdegin:
«Hogoi eta lau urthe baditu bizi naizela zurekin...
Bada oneski solas egin dut (Dama)gazteño batekin,
Dote on batez ni laguntzeaz zindukea zuk atsegin?»
2
Aita on harek erraiten dto: «To bi miliun urhetan,
Eta bestalde izanen dituk hiru miliun lurretan.
Bainan hitzño bat erranendeat, adizak hire onetan:
Diruagatik, Gizonak-gizon izan behardik obretan.»
3
Ontasunean igeri baitzen Etcheko-seme bakharra,
Espons-laguntzat hautatu nun Nechka gazte bat beharra,
Bainan ondikotz, ahatzi zuten Aitaren erran-zuhurra,
Laster histu zen hekien zorthe aberats eta ederra!
4
Urthe bat gabe, erraiten dio Alabak bere Amari:
«Zertako othe behatu naiz ni Aberatsaren famari?
Urosa nahiz, esposatu niz dirudun handi Jaunari:
Geroztik, nigarra dut edari et'urrikia yanhari.»
5
Amak: «Zer uste dun dela haurra Ezkontza hortan sartzea?
Ala kaderan yarri eta han khantuz gitarra yotzea?
Ez dakina hik Arrosak ere baduela Arrantzea?
Estatu guzietan Gizonak, badin bere khurutzea.»
6
Biak penetan gerthatu ziren Jaun-andre Espos gazteak;
Negu beltzaren iduriko han egunak eta asteak:
Dirudun bainan gustu khiretsa bizitzearen hasteak...
Diruak baino geihiago du bethi balio Bakeak.
7
Beren Ait'amen kontseilu onez noizpeit zuen hor orhoitu
Gogota onak zinez eginik, Jainkoa zuten othoiztu:
harek zituen, Dohakabeak, bide onerat gidatu:
Bakezko bizi uros batean orduan zuen finkatu.
8
Elgarren ala Jainkoarentzat zerbait chedetan baziren,
Elgar adituz, bihotz fidelez, gauza orotan bat zuen:
Ezkondu eta etzuten uste luzaz zirela biziren:
Espos maiteak, Aingeru-eder ehun urthetan hil ziren.
9
Espos horiek erakaspen bat guri emaiten dute hor:
Jasaitekorik ez duenikan Lur huntan ezpeita nehor...
Bat-bestiaren nahi-gabetan izangitezen yasankor,
Ongi-eginen saristatzeko, Jainkoa ez da ahazkor.
