Amodio erratua
Etxamendi, Manex
1
Ez jakin eta nola pasatu denbora,
Bet-betan zonbait kobla jin zaizkit gogora.
Zuri ez pensatzia, maitea, gogor da:
Onhets-zazu, jin nadin, kantuz, zur'ondora.
2
Maleruski ezin naiz ethor beste gisan;
Suberte Krudel hau nik, hola behaut jasan.
Jinkoa othoizten dut, chuchen gida nezan;
Bethi konsolatzen naiz geroko peskizan.
3
Izar guzien izar, gaicho izarņua.
Mintzatuko nizauzu gaur laņo laņoa
Hitz bakar huntaz orai, erterat banua
Zu zarela, gaichua, ene maiteņoa.
4
Argizagi churia, gau ilhunenean,
Den lore pollitena, baratze batean.
Distira guti dute, hek zure aldean,
Ene bihotza baita, zurekin bakean.
5
Mundu huntan ez daike, enetako deusik,
Jinkoak egin gauza aski baliosik:
Nehor maiteagorik, ŦMarchelaŧ zu baizik:
Zutaz bertze batentzat, nik ez dut bihotzik.
6
Badakit azkenekotz, zoroa naizela.
Etzaitut ez merezi, ez zure itzala:
Bainan gaicho Marchela, zaiteken bertzela
Zure bihotza balitz, enea bezela...
7
Zutaz kanpo, mundu hau, zer mundu zozoa!
Bihotzik gabea da, jelosker gaichtoa:
Guk pasa gindezake, amoros gaichoa,
Biak ezkondu eta, zer bizi gochoa!
8
Hoin pollita zirade, ezti ta garbia,
Aingeru itchura bat, zeruko argia.
Behin maitatu eta, in dauzut galdia:
Zu ez balinbazitut, nayo dut gabia.
9
Zuri nahi nuke gaur, hau sendi-arazi.
Zutaz amodiotan, nola naizen bizi.
Ene bihotza duzu, zinez inharrosi:
Ezin izana zaitut, ta ezin ahantzi...
10
Egun on eta tcharrak badira bizian
Ezkantza urosak ta berdin trichtezian:
Zuri bat desir dauzut, bai, alegrantzian,
Chanza izan dezazun senhar bat hartzian.
11
Anai-arreba gisa, gu biak, Marchela
Gure Jinko-maiteak begira gitzala:
Senharrarentzat izan, leia ta fidela,
Orhoituz bertze batek, maite zituela.
12
Anhitz gorabehera baita manda huntan,
Gaizki konportatu, ni, amodiotan;
Zonbaitzu ilusitu, esposatzekotan
Nago orai ordainez, hor sofritzen dutan.
