Amen besta-kari

Etxamendi, Manex

 1

 Azken elhurrak johan mendietan gora

 Nekaitzaren ondotik eder da denbora

 Kantuz-artzea zeraut ethorri gogora

 Hortakotz abian naiz amaren ondora.

 2

 Nola zirade bada, oi ama maitea

 Dorphe kausitzen dut ba, urrun izaitea

 Musu ezti bat zuri, gaur ez emaitea

 Gauza borthitzagorik, munduan badea.

 3

 Mundu hau egina da, nik ez dakit nola

 Dagon moldetik ezin kanbia nehola

 Urrun gatikan, ama, gaitezen konsola

 Fedez iduritzen zait, zurekin nagola.

 4

 Chori ttipia ahul doha ohantzetik

 Hanbat gaichto harentzat bidean galtzetik

 Itzul bedi kalira, noizean noizetik

 Amak beiratuko du, gaizki ibiltzetik.

 5

 Chorigno horren pare nabila munduan

 Ez baita arrarua, oraiko moduan

 Gaicho amaz hoberik, bertzerik zer duan

 Sosegu eztienak, amaren onduan.

 6

 Primaderan zoinen den ederra maiatza

 Kanpoa dena lore, halaber bihotza

 Nork dauka amarentzat, ephel edo hotza

 Gogoetak eginik, errepara beza.

 7

 Paregabeak zaizte, eskual ama onak

 Zuen haurtchoen partez, dener zorionak

 Goraintzi ta agurrak, amultsu direnak

 Urrundanikoak bethi hoberenak.

 8

 Munduko atsegabe eta atseginak

 Guziak jasaiteko baitira eginak

 Ama buru churiak, damatza adinak

 Bethi saristatzen tu «zeruk' Erreginak».

 9

 Ama bat choragarri, goiz alba gorrian

 Haurtcho bat duelarik bere bulharrian

 Amaren beharretan, adin azkarrian

 Ezin aski estima, ilhun nabarrian.

 10

 Agur eta ohore, oi ama maiteak

 Amodio kartsuaz, zaiztenak betheak

 Iragan ta munduko memento dorpheak

 Jaunak zabalduren tu zeruko atheak.