Bortietan
Erzibengoa, Jose
Azaroak l2an, goizaldean
egunsentiak egunari
argia eman dio.
Laino beltzak itsasalderat joanik
haize epelaren usain udatiarrak
gezurrezkoa dirudi,
basoetako hosto horailak
eskegita batzu
bideetako zidorrak estaltzen bestetzu
heriotzaren gidari
oihal zabalean elkar bildurik
agian bidaiariak etzan daitezen,
ibili ondoko nekaldiaren egoitza...
Burutapenak gauzatuz doaz
aspaldidanik,
Orreagako amildegirat so
Erro, Mezkiritz, Zubiri, Adi...
Mendi gailurrean
inguruetako artzainen bortietan
belak, karraka beltza,
solaskide maltzurrak...
Euskaldun zaharren-oihartzuna
zutik, gogor, ozenki, goraki...
gorputz dardartietan
liluraturik osotasunean...
Muinoen mazeletan
pinu berde ilunetan, zetaka beltza,
ikuspegia margotuz...
artzainen etxolei
ardien barrutiei
zaldien zaletxeei kea darielarik...
Aezkoako errekaondoetan
amuarrain saltarien erritmu zalua
dakusat sor eta lor
Ortziaren lekukotasuna
goi urdinean dudalarik...
gerrariak
zaldien irrintzinak
gudari erorien garraisi hilezkorrak
nonahi,
ortzemugetako argi gorriskaren
nonahi,
ortzemugetako argi gorriskaren
kerizpean diraute
ardiek "beeka" dirauten bitartean
eliz dorreko begiradaren magalean
bakean, bazketan, bazkatzen,
burumakur, uzkur...
joaliak harat eta honat
negarti, deika, samurki dantzuskit...
Ez, ez da alferrikakoa izango
berrogei euskaldun
hondraduen bilkura profetikoa.
Aunitz egun iragak dira lanpeturik
nekaturik
etsiturik...
zigortuak, hildakuak
Nafarroako erresumaren lurraldeetan
elkartuak, bikainduak,
denen endeleguak baturik
gerora abiaturik
kopetak, ukondoak
izerditan blai apainduak
euskararen premiaz jabetuak,
solasean, amodioan...
trebetasunean bilduak,
luzarorako sofrikarioaren egoitza
apailatzen
eraikitzen...
honetan bat bait datoz
gizon-emakume ororen jokaldi
arriskutsuak...
-Herrera, Puerto...-
lur honek sortutako seme kuttunen
lantu eta negarrak dantzuskit
arerioak ernetutako
giroan
etxeetan
jokuetan...
harrera geletako borreroen esku zitalak
maite ditudanen masailetan
markaturik...
malkoak dakuskit...
Aurize eta Urrobiko ibarrean
laino eta pindarrak...
eguzkiak irten egin du.
Garralda zaharra, berria...
gazte gogortuen iturri berria
egiaz guria,
hamaika aldiz aditua
gozatua
baina ez akitua
inoiz ez bezalako eginkizunetan
murgildua
ardien artilez eraikitako beroa
misterioz dastatua...
Ez, ez da alferrikakoa izango
Azaroko San Martinen hurrengo
eguneko arratsaldean
paregabeko ordu luzeetan, zorionez,
maltzurkeriaz urrunduz
denen arteko humorea tartean delarik
freskotasunean
gozatzeko izan dudan parada...
Zainetatik eta kirioetatik darit
Urrobik errekan daraman
ur freskoa, gardena...
geraezinezko kemena
sentipen osoaren
isladapen betea...
aitonen semea...
Berriro, berriro ere zuekin
izengabeko artzainokin
joanen naiz biltzerat
euskal harrespilaren zirkulura
dagokidan harriņoa ezartzera
borobiltasunean
irekidura handiagotzera...
Eziņ uka
bortietako besarkadak
zigilatu didan
urrats minbera.
