Azken behakoa

Diharce, Jean Marie (Xabier Diharce, Iratzeder)

 1

 Haren azken behakoa:

 ezin mintzatu ezpain ixilet

 mintzoa!

 Haren azken behakoa,

 gorputzeko oinazen

 bihotzeko ekaitzen

 barnetik beha zagokitan

 hil-hurren mihisetan,

 gogoaren zirrŕnta

 bezein hotz

 bezein zorrotz,

 iduri-eta

 tiroa.

 2

 Min eta ezin

 guzien gatik,

 luzatu daut eskua

 esku mehatu zaurtua

 bihotz indar ondarrekin

 ohe-mihisen artetik.

 3

 Haren azken behakoa

 behako zorrotz

 bainan, hotzaren hainditik

 dena bihotz...

 Eta geroztik

 minez ta pleinuz

 banabil, banoa

 ni ganik ezin kenduz

 haren azken behakoa.

 4

 Haren azken

 behakoaren

 ondoko

 lehen behakoa,

 zerurat heltzean

 eta, goiko argirat orduko,

 ikustean, mirestean

 Jainkoa!

 5

 Haren lehen

 behakoa

 ikusiz

 diren guzien itsasoa,

 miretsiz

 hemen sumatu pindarren

 argi-iturri zabal eta osoa.

 6

 Haren behakoa,

 Jainkoaren argi-uhainetan

 aurkituz, mintzatuz

 eta besarkatuz

 hemen ezagutuak,

 maitatuak, argituak,

 ezin kondatuzko

 zerutiarren oste hartan.

 Haren bozkarioa,

 haren zoriona

 euskal Jainko-semeen

 zortzikoa

 aditzean

 eta, heldu diren mendetako

 nahasmenduez haratago,

 ikustean

 amestua zaukan

 Euskaldunen batasuna.

 7

 Haren zorion beteko

 behakoa,

 ikustean, mirestean,

 gozatzean

 Jainkoa

 bai eta, Hartan,

 Euskal-Herriaren geroa.