Sagardoterian

Berroa, Alejandro D.

 Zugan oroitzak zuzendurikan

 nere gorputz chit okerra,

 eskatza mallak igarorikan

 saltoaz ala akerra;

 besoak zabal egatu nairik

 diruditela eperra;

 "Anton Iskiña" goiz goizetikan

 ¡dator zuregan ederra!

 Larrosa modu usaitzen dezu

 sagardoteri guztiya;

 eta, jarduna aboan ere

 nun bazenduke eztiya;

 gorputza ninbat loraturikan

 edertasunez jantziya;

 zure senarra izate arren...

 ¡emango nuke biziya!

 Arantzarikan ezdezun larros

 usai goozozko loria;

 Eguzkia-ren chinparta gisa

 kolorez gorri-gorria;

 zugati beti galduko nuke

 Zerubarako biria;

 entzun nazazu nabartu bage,

 ¡biotz maitecho neria!

 Mingaña neri moteltzen aizat,

 biotza; pill pill egiñaz;

 zentzuba ere oroimenturik

 zure aurpegi birjiñaz;

 lora tartean, baratzachoan,

 nabill topatu eziñaz;

 zu añakorik sinistu zazu...

 ¡kupiturikan Iskiñaz!

 Miragarrizko dama gastea

 zure onduan neguela

 apurtutzen naiz goizetik arratz,

 kandel pistua bezela;

 zu ikuziaz zoraturikan

 nere begiak daudela...

 -¿Nundik ta nola azaldu zera

 orren ederra Mikela?

 ¡Isildu zaite Anton "krak krak" bai

 berrichu chatar ergela!

 goiz-goizetikan "kua... kua..." egiñaz

 gaur dirudizu igela;

 maitea zutzat betikoa da

 arranbarrillan berdela,

 eta, andrezaz al bazenuke

 sagardoaren upela!